Ama aşkın gözü kördür ve sevenler
İşledikleri ufak tefek suçları göremezler.
Sayfa 39 - 2. Perde, 6. Sahne, LorenzoKitabı okudu
Kimseyi suçlama, suçlanacak biri varsa o da sensin. Sonuçta o sana küçük bir umut verdi, sen ise ona herşeyini verdin.
Kötü yola düşen bir kadın, yanlışlıkla aşığının öz kardeşi olduğunu öğrenir. O sırada, tesadüf eseri öz babasıyla evlidir. Kendisine tecavüz eden saldırganın öldürür. Sonra öldürdüğü gencin, kardeşinden olma oğlu oğlu olduğunu öğrenir oğlu olduğunu öğrenir. “Bu kadarı da fazla” dediğiniz anda başka bir gerçek ortaya çıkar. Bir handa, bir kadının işlediği bir cinayete tanık olur. Katili gördüğü için ifadeye zorlanır. İfade verir. Sonra hoooop kadın idam edilir. Kadın da evli olduğu babasının eski eşi, yani öz annesi çıkar. Hakikaten yazarın akıl hastanesinde neden yattığını anlıyor insan!
Bu serüvene hiçbir karşılık gözetmeden girdim; sizin hatalarınız ve başınıza gelen felâketler aramızda uçurumlar yaratıyor... pişman olmuş da olsanız... üzülseniz de; yüreğiniz, bir zamanlar size beni reddettiren duyguyu yok etmeye çalışacak. Ben de sizden böylelikle öc almış olacağım... Hoşça kalın, matmazel, kan bağlarına, aşk bağlarına karşı borcumu ödedim, görevimi yerine getirdim; şimdi bana sizden ölünceye kadar ayrılmak yolu kalıyor.
Sayfa 141Kitabı okudu
Madam, diyordu, benim yolum İskender’in, Cengiz Han'ın ve bütün yeryüzü fatihlerinin de yoludur; onların mantığı neyse benimki de o; ne var ki onların buyrukları altında 300000 kişi vardı, ben yalnız 400 adama söz geçiriyorum. Benim haksızlığım işte bu.
Sayfa 126Kitabı okudu
Zincirler altında, kuşkulanılan biri olmaktansa kendini sapına kadar özgür hissetmek daha iyi değil mi? Suçsuz olduğu halde, toplumda daha aşağılara düşürülen bir adamın sonunda suçlu olacağına şaşmamalısınız; bizi, bir durumdan ötekine geçerken hep bir yüzkarası bekleyecekse elbette suçlu olmayı zincirlere tercih edeceğiz.
Sayfa 120Kitabı okudu