Sonra Sevim’i düşündüm. Onda aradığımı… Bu yaşama kapanmış kıpırtısız coğrafyada onda aradığımı… Kendimde bulamadığım bir şeydi belki, bir enerji aşkınlığın küçük bir belirtisi. Onu değil, onun ötesini düşlemiştim ben. Onun ötesinde kurduğum bir hayal dünyasının sadece aracı kılmak istemiştim aslında onu. Ama biliyordum. Aramızda yine çığlıklarımın birbirine ulaşamayacağı kadar derin ve geniş bir uçurum, bilinçlerimizin yakınlaşamayacağı kadar acımasız bir uzaklık vardı. imkansızlığı düşlemiştim. Şimdi yine onunla konuşuyorum kafamda. Sevim. Son konuşmamızda yalan söyledim sana. Tüm kendimi inandırma çabalarıma rağmen pişman değilim seni tanıdığıma. Senin gözünden kendimi görmek isterdim. İlerde bana benzemeyeceğin kesin ve hayatla daha sıkı, doğrudan bir bağ kurabilen, hırçın, yırtıcı ve mutlu olacağın da ki böyle olacağı için bi yandan acırken, bir yandan da seviniyorum senin adına. Hayat böyle. Bizi birbirimizle buluşturan bu rastlantı bile ne akıl almaz bir bilmece. [Kuru Otlar Üstüne]
Hayatının dip noktasında olanların aydınlığa çıkması niyetiyle...
Hayat, benim için en hayırlı ve en mutlu olan hâle dönüşüyor. Bu yeni ve harika sürprizlerle dolu yıldız günlerim için teşekkür ederim.
Ruhumdaki, zihnimdeki ve bedenimdeki her şey kalıcı bir şekilde pozitife dönüşüyor. Bunu sevgiyle kabul ediyorum.
Uyandığım her günde, bir öncekinden daha mutlu ve daha enerjik oluyorum. İçimdeki iyilik ve
19.05.2024
Seni sevemem dedi. Nedeni ise havaların sıcak olmasıymış. Meğer kalbinin sıcaklığına bir de yaz güneşi eklenince fazla gelmiş! Ama sadece bu değildi, aslında daha derin bir sebep vardı. 'Senin sevgin bana ağır' dedi. İşte o an anladım ki belki de hislerimi yanlış zamanda yanlış şekilde ifade etmiştim.Belki de sevgim onun omuzlarında bir yük gibi duruyordu. Her kelimem her bakışım ona olan düşkünlüğüm ona ağırlık gibi geliyordu. Belki de benim kalbimde hissettiğim bu yoğun aşk, onun kalbine fazla geliyordu. Onu boğuyor, nefes almasını zorlaştırıyordu. Ama sevgim hiçbir zaman onu incitmek ya da zorlamak için değildi. Belki de bunu anlaması zaman alacaktı.Düşündüm, belki de sevgimi biraz hafifletmeliydim. Onun nefes alabileceği, rahatlayabileceği alanlar bırakmalıydım. Sevgi bazen sadece yanında olmak, ama bunu hissettirmeden yapabilmekti. Belki de ona zaman ve mekan tanımalıydım, kendi duygularını keşfetmesi için.Sonbaharın serin esintileri geldiğinde belki o zaman biraz daha özgür hissederdi kendini. Yaprakların döküldüğü o serin akşamlarda, belki de yükü biraz hafiflerdi. Belki de kışın, kar taneleri düşerken birlikte oturduğumuz sıcak bir köşede içimizdeki sıcaklığı paylaşabilirdik. Ama bu kez ona nefes alacak kadar hafif ama varlığımı hissettirecek kadar da sıcak olmalıydım.
Hayat bize, bizim sandığımız şeylerin aslında bizim olmadığını öğretir...
seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız.
aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak..
bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak.
ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız.
sen ve ben..
birbirimizi hiç görmeyeceğiz.
ya da uzat ellerini, dokun güneşe,
yazın kışa soluşunu dindir.
anla, bir ömre sığmaz seni
Müzik/Bugünün notları
Wolfgang Amdeus Mozart’ın aldığı son siparişi Ağıtı aslında kendi ölümü için yazdığını biliyor muydunuz?En yakın arkadaşlarının ihaneti ve kıskançlığı uğruna sefil bir hayat yaşayan ve değeri bilinmeyen ince ruhlu deha Mozart biz senden razıyız.En ünlü eseri “Eine Kleine Nachtmusic”i ve benim en sevdiğim eseri de “Sihirli Flütü” iliştirelim.
Ne ân ne de akıbet kesin.
Aslında insan bir körebe oyununda gibi; gözleri bağlı ilerliyor hayatta. Akıbete dair bir bilgisi yok; bir adım sonunu dahi tahayyülden uzak. Sadece hisleri var; biraz ses ve biraz koku, tenini okşayan rüzgâr ve biraz da kadere teslim olmak. Hayat bu kadar.
Cihan Çetinkaya
Bütün şarkılara söyle gelsinler şimdi;
Ağlatanlar, sevindirenler/
Bu filmin sonunda ne olur bilirsin aslında;
anlamamazlıktan geldiğin hikayedir sadece/
Yaşadıkların yaşayamadıkların var,
gel hayat gel;
bunlar senin, bunlar benim
bir tek izleri olanların telif hakkı bende…
Ali İhsan Konuklu
Karşı karşıya kaldığımızda bir aynaya bakıyordum sanki. Aynada insan dış görünüşünü görür ama ben onda ruhumu görmüştüm. Halbuki çok farklıydık. Karşımdaki kız çok kırılgandı, insanların ufak bir sözüne inanabilir daha sonrasında paramparça olabilirdi. Kendini toparlayamazdı ve destek beklerdi. Ve etrafımdaki kişiler ona odaklanmışken, ben yine
"Hayat bize, bizim sandığımız şeylerin aslında bizim olmadığını öğretir."