İçimde yer eden bir Steinbeck kitabı daha. Kimi kitaplar vardır; onları okurken ve okuyup bitirdikten sonra gözler uzaklarda bir yere dalar, uzun uzun düşündürür sizi. O zaman anlarsınız ki bir daha eskisi gibi olamayacaksınız. Artık içinizde roman kahramanlarından herbirinden bir parça taşımaktasınızdır. Ya da zaten var olan gizli yanlarınızı keşfetmenize vesile olmuştur bu bir miktar kağıt ve mürekkep. Bilemiyorum şimdi hangisi geçerli benim için ama içimdeki iyinin ve kötünün kıymetini artık daha iyi duyumsuyorum. Hiçbirini ötelemeden, "timşel" öğüdüne kulak veriyorum. "Yapabilirsin." "İçindeki tüm iyilik ve kötülüğe hükmedebilirsin." Ve çok doğru bir şey biliyorum artık, safi iyi olmak zorunda değilsin ve bu mümkün de değil zaten.
