Benim bulunduğum noktada durmak zor.. Sanki başka noktalar beni çağırıyor.. Duruyor sayılır mıyım o noktada ki..O durduğum nokta yerinde durmuyor
-Özdemir Asaf-
Ben ağlarken
bana bakma
gözlerimi saklayamam..
bir bakışın yeter
anlamama
belki bir dokunuş
anlatmama..
adresiz sokaklar gibiyim
soranım yok
yollarım kimsesiz bomboş
gel sarıl bana
kırık bir salıncak gibi kaldım
tutunayım sana
sevinçlerini sakla benden
tükenişlerini ver bana
içine gülüşlerimi koyayım
ben ağlarken
bana
bakma...
Sabahın soluğunda
gecenin yakarışında buldum seni
Ay ışığının dokunuşunda
yalnızlığın bakışında tanıdım
Sen gittin
Ansızın karardı odam
yokluğun duvarlarda asılı kaldı
Yaktım tüm ışıkları
gözlerimi kapadım
perdeler aldattı beni
gölgeleri sen sandım