Okuduğum kitap, hayatımın belli zamanlarına götürdü beni. Ethem gibi, dışarıdaki seslerin zemin ; iç sesimin şekil olduğu zamanlara yolculuğa çıktım. Çok uzun zaman önce bir bakmıştım ki, hep kızgınmışım, her şeye ! Duygularım, ama özellikle de geçmişte edindiğim olumsuz duygularım hep peşimden gelip, beni her şeyden kaçan bir insansılığa çevirmiş. Sevmeyi, sevilmeyi önemsememişim, yapılan güzellikleri göremeyecek kadar kör olmuşum. Çıkış yolunu hep geçmişte aramış, şimdiye kulak tıkamışım. Ne zaman ki konuşmaya, söylemeye başladım. İşte o zaman, insansılıktan insanlığa terfi ettim. Duygularımla barışıp olumsuz olanlarına su vermeyi bırakıp yerine olumlu duyguları yeşerttim.