Müzik...
"Dünyada müzik denen şeyin varlığı, zaman zaman melodilerin insanın ruhuna işleyip tüm benliğinin armonilerin seline kapılması, benim için hep derin bir avuntu kaynağı, yaşamı bağışlatan bir neden oluşturdu."
Gerçeklik denen şeyi felsefe kuşkuyla karşılar: birşeyler görünmektedir, ama kendinde ve kendi için gerçekliği yoktur. Felaket ve olayların çılgın gidişi karşısında bir avuntu söz konusu olabilir. Beri yandan avuntu, olmaması gereken bir kötülüğü olsa olsa unutturur. Avuntunun yeri sonlu şeylerin dünyasıdır. Oysa felsefe bir avuntu değildir: daha fazla birşeydir, felsefe uzlaştırır, haksızlık gibi gözüken gerçekliği us düzeyine yükseltir, onun idede temellendiğini, usun bununla tatmin olduğunu gösterir. Çünkü us tanrısaldır.
Her zaman tehlikeli, yani bizzat yaşam için tehlikeli bir süreçtir bu: bir geçmişi yargılayıp yok ederek yaşama hizmet eden insan lar ya da dönemler, her zaman tehlikeli ve tehlike altındakiinsanlar ve dönemlerdir. Çünkü biz nihayetinde geçmiş ku şakların bir sonucu olduğumuz için, onların yanılgılarının, tutkularının ve hatalarının ve hatta suçlarının da birer so nucuyuz; bu zincirden tamamen kopmak mümkün değildir. Söz konusu yanılgıları yargıladığımız ve kendimizi onlardan kurtulmuş saydığımızda, bizim onlardan geldiğimiz gerçe ği ortadan kalkmış olmaz . En iyi durumda miras aldığımız, soydan geçen doğamıza, bilgimize direniş gösteririz; elbette eskiden beri eğitim yoluyla edinilmiş ve doğuştan gelene kar şı bir savaşım verir, onları katı bir disipline sokmaya çalışırız; yeni bir alışkanlık, yeni bir içgüdü, ikinci bir doğa geliştiririz, öyle ki birinci doğa kuruyup kalır. Adeta kendine a posteri ari ikinci bir geçmiş, asıl oradan geldiğimiz geçmişin tersine, oradan gelmek istediğimiz geçmiş edinme denemesidir bu her zaman tehlikeli bir denemedir bu, çünkü hem geçmişi yadsımanın sonu yoktur, hem de ikinci doğalar genellikle bi rincilerden daha zayıftır. Çoğu zaman, iyi olanı bilip yapma mak durumunda kalınır, çünkü daha iyi olan da bilinmekte ama yapılamamaktadır. Yine de ara sıra zafere ulaşılır, hatta yaşam için eleştirel tarihten yararlananlara, tuhaf bir avuntu da vardır: söz konusu birinci doğanın da bir zamanlar ikinci bir doğa olduğunu ve şu anda zafer kazanan ikinci doğanın da bir gün birinci doğaya dönüşeceğini bilirler.
Sayfa 26
Tolstoy
Sanat ne keyiftir , ne avuntu, ne de eğlence ; sanat yüce bir iştir. Sanat insan yaşamında bilinçli bilgiyi duygulara aktaran bir organdır.
Avuntu için insanlara bel bağlamak ona hiç doğal gelmiyordu.
Çünkü artık Türedi veya yerden bitme "Profesör" yanına kendisinden daha Yeteneksizini alacak Böylece de kürsülerin çürüyüşü gittikçe artan bir hızla önlenemezleşecekti. Bu konudaki cümlesi ihtiyarın şudur:
"yeteneksiz daha yeteneksize aptal daha aptala kötü daha kötüye! onlar için hem bir avuntu hem de mahkumiyettir bu."
Sayfa 61Kitabı okuyor
Aşk bir avuntu ve ben şimdilik sadece aşkı umut ediyorum
Sayfa 18 - Paraşüt YayıneviKitabı okudu
Sahte bir avuntu olmalı mı bu yaşam savaşında?
Mutlu olalım ve unutalım ki kanı, binlerce yaramızdan akmakta olan şu yaşam sıvısını görmeyelim!
Sayfa 40Kitabı okudu
Tarih sahnesindeki önemi hiç kimse tarafından yadsınamayacak bir imparatorluğun çöküş dönemlerinde, kimi insanların, kimi istenmedik kararların bedelini çok ağır bir şekilde ödemeye mecbur bırakılmalarının, unutulamayacak bir müziği doğurmasından küçük bir avuntu duyabilir miyiz?.. Bir deniz, farklı kıyılarında, çocuklarını hüzünler, bir hayatta kalma kavgası ve hatıralarla beslemiştir. Ayrılıkları, o zorunlu göçleri ve kopuşları getiren kararlar, yaşananlara böyle bir yerden bakıldığında, o kadar saçma ve anlamsız görünmektedir ki...
