Sana evrenin sırrını vermiyorum. Kendime kendi sırrımı da hatırlatıyorum. Cevaplar kişinin kendindedir. Aramaya çıkabiliyor diyorum ve sandığımız kadar zor değil. Başlamanın bitirmenin yarısından çok olduğu bir yer bu. Bildiğin hiçbir şeyden emin olmadığın bir yol bu. Şüpheci, korkutucu hissettiriyor olabilir. Bildiğin karanlık yolu gözün kapalı yürüyebilirsin. Bunu öğrendin. Aydınlık bir yolda yürümeyi öğrenmeye cesaretin var mı? Sana da söylüyorum kendime de. Verilebilecek tek sır bu yolun herkeste olduğu. Gerisi ruhun elinde..
Hatırla..
Selam seherin aydınlık yüzlü çocukları muslumanlar
Mavi midir, yeşil mi, siyah mıdır gözlerin?
Yüreğimden fışkıran bir "ah" mıdır gözlerin?
Beni benden koparan "eyvah" mıdır gözlerin?
Bu gözler, o aydınlık o güzel gözler değil
Yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin?
Ses midir, aynalarda çarpan kulaklarıma
Kürdili hicazkar mı, segah mıdır gözlerin
Arif Bey'i Itri'yi ömür boyu inleten
Nihavend mi, sultan-ı yegah mıdır gözlerin
Kubbesinde yitirdim zaman duygularımı
Akşam mıdır, gece midir, sabah mıdır gözlerin
Ruhumu baştan başa acılarla dokuyan,
Beynimi kurşunlayan silah mıdır gözlerin?
Her köşede zifiri bir silüet bırakan
Gönül memleketimde seyyah mıdır gözlerin?
Renkler avare; sitem başıboş kuytularda
Mavi midir, yeşil mi, siyah mıdır gözlerin?
Yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin?
Nurullah Genç
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem aydınlık hem karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu...