Ağaçlar ayine durdular açıp avuçlarını
İncecik iç geçirdi otlar sevinçten
Sığındı pencere pervazlarına kuşlar
Evler genişledi ferahladı tazelendi...
Bu yağmur bu sokağı kim bilir kaç kez
Besleyip damla damla gökyüzünün ışığıyla
Yıkadı, çoğalttı, arıttı kirinden...
Dergilerde gördüğü modayı takip etmek istiyordu, saçını ilk kestirenlerden biri olmuştu, kısa elbiseler giyiyor, gözlerini, tırnaklannı boyuyordu. Yüksek sesle gülüyordu. Aslında hiçbir zaman tuvaletlerde orasını burasını mıncıklatmamıştı,
her pazar ayine giderdi ve çarşaflarını, örtülerini, bütün çeyizini kendi elleriyle işlemişti. Capcanlı, sözünü sakınmayan bir işçi kızdı.
Sayfa 25Kitabı okudu
Kendi aybın görmeğe âyine gayrın aybıdır
Halka ta'n etme hele bir kere var gör sen seni
(Başkasının ayıpları, kendi ayıplarını görmek için bir aynadır. Kendi ayıpların başkaların aynasında sana yansır, gördüklerin kendi ayıplarındır aslında. Halkı ayıplamayı bırak, kendine bak.)
Onun cennette kasrı, Rasûlallah’ın ص kasrı beraberindedir. İkisinin meyânında olan münâsebet şems ve kamer münâsebeti gibidir. Yâ’ni kamer, şemse nice âyine ise İmâm-ı Ali dahî Rasûlallah’a öyle âyinedir
Elbette bu gözümüz ile gördüğümüz kemalli ve hikmetli kâinatı, fena ve zevalde yuvarlanan ve neticesiz olarak tesadüfün oyuncağı, tabiatın mel'abegâhı, zîhayatın zalimane mezbahası, zîşuurun dehşetli hüzüngâhı suretine çeviren ve âsârı ile kemalâtı görünen insanı, en bîçare ve en perişan ve en aşağı bir hayvan derekesine indiren ve Hâlıkın âyine-i kemalâtı olan bütün mevcudatın şehadetiyle nihayetsiz kemalât-ı kudsiyesi bulunan o Hâlıkın kemalâtını setredip perde çekerek netice-i faaliyetini ve hallakıyetini ibtal eden şirk, elbette olamaz ve hakikatsızdır.
Ayet-ül Kübra - 114
Bu kâinatın bütün ulvî hikmetleri, hârika güzellikleri, âdilane kanunları, hakîmane gayeleri, hakikat-i kemalâtın vücuduna bedahetle delalet ve bilhâssa bu kâinatı hiçten icad edip her cihetle mu'cizatlı ve cemalli bir surette idare eden Hâlıkın kemalâtına ve o Hâlıkın âyine-i zîşuuru olan insanın kemalâtına şehadeti pek zahirdir.
Ayet-ül Kübra - 114
Herkes sana âyine-i endâm olur ammâ
Sînem gibi mir'ât-ı musaffâ bulamazsın
Abdurrahman Şeref Güzelyazıcı
Arkaik din insanın dışsallaştırarak kutsallık mertebesine çıkarttığı şiddetle karmaşık bir alışverişler bütünüdür. Kurban ayini bu alışveriş biçimlerinin en önemlilerinden biridir. Aztekler kana susamış savaş tanrısına kurban edecekleri insanları yakalamak için ritüel savaşlara girerdi. Seferin başına bir rahip geçerdi, böylece savaşın bizzat kendisi bir tür dinsel ayine dönüşürdü. Burada hem savaş hem de kitlesel öldürme eylemleri dinsel edimlerdir. Arkaik kültürde şiddet dinsel iletişimin asli aracıdır. Şiddet tanrısıyla şiddet aracılığıyla iletişime geçilir.
Bahar en eski şarkısıdır tabiatın, neşeyle bestelenen. Bahar şiirdir.
Bahar rahmettir, damla damla dökülür ufuklarımıza. Şükretmeyen de, inkâr eden de ıslanır bu yağmurdan.
Sayfa 58Kitabı okuyor
Bahar... İlk Bahar, evvel-bahar, nev-bahar; mevsim-i gül, fasl-ı gül...
Dört mevsimin en güzeli; dört kitap içinde Kur'an gibi...
İki şükrü vacip gördüler her nefeste; şükrettiler alabildikleri için nefesi; ve şükrettiler verebildikleri nefese...
Sayfa 55Kitabı okuyor
Ömür akıyorken çabucak, devamlı duruyormuş görüntüsü verir ya hani bize.
En gerçek zaman nefesti oysa, hiç değişmedi ölçüsü. Ne arttı... Ne eksildi. Mevsimler yaşadık, yıllar gördük; içini doldurduk nefes nefes. Kimi üretti onu, tüketti kimi.
Sayfa 54Kitabı okuyor
Ruh ile görüp akıl ile anladığımız düş(ün)celer aşkına...