YOKSA BEN ÖLMEK YERİNE "DURUM ŞİİRLERİ"Mİ YAZSAM
1
İhanetler silsilesinden geçtim
Ne aşk, ne arabesk sevgilim
Ben gerçekten kederdeyim
Senden önce aynı şeyleri yaşayanları düşün. Kendine de şunları hatırlat: Başkalarının başardığını ben de her zaman için başarabilirim.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Mahkeme başkanı bana cezamı okudu.
Kalabalık: "İdam cezası!" diye bağırdı ve tüm insanlar beni götürürlerken, yıkılan bir binanın çatırtısını andıran bir hızla adımlarını takip etti. Ben ise baygın ve sersem bir biçimde yürüyordum. İçimde büyük bir değişim meydana geldi. İdam kararına kadar, nefes aldığımı, kalbimin çarptığını, diğer insanlarla aynı seviyeye de yaşadığımı hissediyordum; şimdi ise dünya ile aramda sert bir duvar vardı. Artık, hiçbir şey bana eskisi gibi görünmüyordu. O kocaman aydınlık pencereler, o güzel Güneş, temiz gökyüzü, o güzel çiçek, hepsi, bir kefen gibi beyaz ve soluk bir renkteydi. Ben geçerken yanıma yanaşan adamlar, kadınlar, çocuklar birer hayalet görünüyordu.
Sayfa 66Kitabı okuyor
biz ne yaptık?
Şiirler neden bu kadar güzel. Sanki herbirimizin derdini anlatırmış gibi. Belki de yazarlarda bu kadar aşıktı. Belki de hepimiz aynı seviyoruzdur. Bazılarımız içten sevse bile. Öylesine derin, öylesine tutkulu. Belki de kavuşamayanlar gerçek aşkı bulanlardı. Düşsene bi, seviyorsun ve severek ölüyorsun. Nifret etmeden, hayal kırıklığı yaşamadan.
"Muhakkak bir gün seninle ben aynı anda birbirimizi düşüneceğiz, yeter ki sen ömrünün herhangi bir saniyesinde de olsa beni düşün."
"Dünyaya gelse tekrar aynı şeyi yapacak insana üstün insan denir" *
Ben bugün dünyaya gelsem yine yaptıklarımı yaparım. Küçük bir farkla...
*Nietzsche
Cemal Safi ve Ganire Paşayeva
Aşk Başka 
Ganire Paşayeva 
Cemal Safi
İlk kitabım için yayınevime telif anlaşmam için gitmiştim,
Uzaktan da imzalamak mümkündü ama ben yüzyüze görüşmeyi tercih ettim.
Yayınevi müdürü Fatih Bey bana bir kitap hediye etti:
Paşayeva Hocam'ın kitabıydı bu:
'Aşk'
B'aşk'a
Paşayeva Hocam'ı kaybedeli bir kaç ay olmuştu,
Kendiyle
Şimdi anlıyordum, bu odadaki tek canavar da şeytan da ben değildim. Biz aynı kumaştandık, caniydik. Domino taşlarını farklı uçlardan düşürmeye başlamıştık, ortada da birbirimize çakılacaktık. Son taşlar aynı anda düştüğünde üç ihtimal olacaktı. İlk iki ihtimal ikimizin taşlarından birinin üstte kalmasıydı, üçüncü ihtimal ise aynı anda devrilip birbirlerini ayakta tutmalarıydı.
Bu çok ince bir çizgiydi, biz de o çizginin cambazlarıydık.
Sayfa 178 - VKitabı okudu
