bağışla, ben umudu arıyorum hala,
bak, gökyüzünün rengi bozuk,
kapımızda her gün yeni bir sayrılık,
sevgiler yeni ölümlere gebe,
hepimizin dilinde aynı yalan,
yüzlerimizi görmek bile yoruyor bizi,
kum saati boşalmak üzere.
çöktü dizüstü dünya
vaat edilen fırtına nerede?
Aynı yaştayız. O, kendisini yaşlı bir adam olarak tanımlıyor, ben kendimi yaşı olmayan bir insan.
İki dünya savaşını da bu geri zekâlıların başlatmış olmasına hiç şaşırmamak gerekiyordu. Birbirlerinden o kadar korkuyorlardı ki aynı metroda beş yüz kişi yolculuk yaparken duyulan tek ses makine gürültüsüydü. Halkı aptal ama azınlıkları var olma çabası içinde yarı tanrılar yaratmış bir toplum. Bu yarı tanrılar bugün üstünde yaşadığımız dünyanın edebiyatını, müziğini, resmini, politikasını belirlemiş olanlardı. Ve ben onları sokakta göremiyordum. Kapalı kapılar arkasındaydı Avrupa'yı yönetenler. Halkın karşısına çıktıkları anda çiğ çiğ yeneceklerini bildiklerinden, ukalaca taktıkları yüksek kültür maskesini sadece birbirlerine gösteriyorlardı. Sömürmeye ve sömürülmeye hayatın amacı olarak bakan bu açık tenli ırk, belki de doğanın en büyük hatasıydı... Atom bombası oraya atılmalıymış. Deniz olmalıymış oralarda. Balıklar bile daha iyi geçinirmiş birbirleriyle!
Ama bütün bunların ne önemi var?
Sayfa 33Kitabı okudu
Yanılgı
Kendimizden bir adadayız,
Dört - yanımız başkalarından.
Aynı önemli kapıdan giriyoruz,
O eski, o beyaz kapıdan.
İlkin yıllar üstünde
Bizi ayıran bir dünya vardı, adımıza kurulu.
Burada yıldaşlığımız soyunup - giyiniyor,
Bilinik kılıyor birbirimizi.
Bir hastalık bulaşıyor anlamlarımıza,
Büyümsemeye vardırıyor yinlerimizi.
Ben sınırlanıyorum göz - göre - göre,
Kardeşleşmemiz ayrıklaşıyor,
Kopuyor kan.
Sen konuşmadan duruyorsun senelerce karşımda.
Kalımsız bir anıtsın gençlikten, kitapsızlıktan.
Başkalarından bir adadayız,
Dört - yanımız biz - gibi insandan.
Aynı önemsiz kapıdan çıkıyoruz,
O eski, o kırmızı kapıdan.
Sayfa 117 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
"Gün ağarınca kendine şöyle söyle: Bugün işgüzar, nankör, küstah, hain, kıskanç ve kötü niyetli kişilerle karşılaşacağım. Onların tüm bu özelliklerinin nedeni iyiyi kötüden ayırt edememeleridir. Ancak ben iyinin doğasının güzel, kötünün doğasının çirkin olduğunu, kötülük yapan bir akrabamla aynı kan ve soyu değil, aynı zihni ve tanrısal parçayı paylaştığımı bilen biriyim, onların hiçbiri bana zarar vermez, zira hiçbiri beni alçaltıcı bir şeye bulaştıramaz, dahası ben böyle biri olan akrabama öfkelenmem ve ondan nefret etmem."
Ben, çocukları öldüren bir katilim. Tek suçlu da değilim ha! Beckette de aynı cinayetten suçlu, üçüncü oyun yazarı. Belki Pinter ya da Genet'ydi eriyip yok olan, kurşuni fakat bulutsuz bir gökte gerçekten kaybolup gittiğini görüyorum. Beckette hiç üzülmeden cinayetlerini kabul ediyor. Yüreği taş gibi, eğer engellenmezse daha başka çocukları da öldürecek.
Sayfa 132Kitabı okuyor
Bana o kadar iyi gelen evin boş olması değil belki de, ya da sadece o değil de aynı an da iki eve birden sahip olma duygusu, gündüzleri için bir ev ve akşamla gece için de daha uzaktaki bir başkası. Bunu anlıyor musun? Ben anlamıyorum ama öyle.
Sayfa 200Kitabı okuyor
