Kısa bir yolculuk gibi geldi çocukluğum
Renkler daha mı canlıydı sanki kim bilir
En son gökyüzüne ne zaman baktım
Yıllardır gökyüzü kaybolmuş gibi
Mavinin tonlarını özlüyor insan
Denizin serin esintisini
Bulutların gökyüzünde özgürce süzülüşünü
Tutabilen var mı
Sönen mumun ardında bıraktığı titrek bir sis edasında uçup giden zamanı
Gönül defterinin tozlandıkça sayfaları
Kaç son bahar geçip gitti sayamıyor insan.
Gözüm hep o günleri arar gönlümün ufkunda
Rüzgar esintisinde bir fısıltı
Camımı tıklatır gecenin karanlığında
Unutulmaya yüz tutmuş anılar teker teker ilişir kulağıma
Hasret dolan gözlerim
Kim bilir derinlerde neler saklar...