Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı. Sesin fotoğrafı.
Boşluğun fotoğrafı.
Parmak uçlarındaki karıncanın.
Ruhtaki üşümenin...
Ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı.
/Şükrü Erbaş/
Susabilen, herhalde daha tefekküre yatkın olan insandır, çünkü susmak, kendini dinlemeyi daha fazla mümkün kılar, onun için "sakin sular derindir."
Gel seninle resim yapalım.
Bir yüz çizelim ince, Küçük nezleli bir burun Ve gözler zeytin iriliğinde.
Sonra bir gelincik, ince bir boyun,
Soyulmuş bademden daha ak bir ten,
Öyle bir yüz ki seher vakti Mutluluk estirsin güneş doğarken
Ve saçları çizelim, bulutlar, Türküler, masallar gibi, Hepsinin üstüne sonra Kocaman bir insan yüreği.
Öyle bir yürek ki sevgiyle Arkadaşlıkla, mutlulukla dolsun, İsterse ondan sonra Bütün şairler ölsün.
/CAHİT KÜLEBİ/
Reader Follow Recommendations
Ben bir şehirdeyim ki, Mesut akşamları Beyaz kuşlar taşır gagalarında. Ben bir şehirdeyim ki, Mevsim boyunca seni düşünürüm. Sen varken yalnız değilim bu şehirde. Oturup konuşabiliyorum, Hatta gezinebiliyorum sokaklar boyunca. Ya sen olmasan?
Gülüş bir yanaşım'dır bir öbür bir kişiye; Bir'den iki kişiyi döndürür bir kişiye.. Anılarından kale yapıp sığınsa bile, Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.
/Özdemir Asaf/
...Kimbilir yalnızlığımıza bahar gelir çiçekler açar
Kimbilir bir gün çıkar sana gelirim uzaklardan Sana en sevdiğin kitaplar getiririm, bir de sesimi.
Sen gülümse yeter bir de çayın olsun lütfen
Bâkî
Ben seni seviyorum ve sanırım toplum buna hazır. Umurumda bile olmaz nükleer denemeler. Bıraktım Nietzsche'yi, Kant'ı. kafam hiç karışık değil. Ruhum en güzel yaşında ve sen yeterince büyüksün. Kitaplarda tanıdığım tüm kadınlardan güzelsin..
Ben seni severim ve ikimiz de bundan yararlanırız Şiirler demlerim sana otlar yetiştiririm. Beşiktaş'ın maçı olur mesela, Diğer kanalda da senin sevdiğin dizi. Maç için öbür odaya geçmem, Seninle dizi izlerim..
Ben seni severim ve rabbim buna razı olur. Diyalektik dediğin zaten kanıtlanmamış bir varsayım. Kanıtlansa da fark etmez şu dakikadan sonra. Olsa olsa aşkımıza teorik gerekçe olur. Ben seni severim gülüm hadi bana iş çıkar. İşim gücüm sen ol benim ben seninle çok güzelim.
/Ali Lidar/
kimi sevsem sensin
hayret sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin
hayret senden nedense vazgeçilemiyor
her şeyi terk ettim
ne aşk ne şehvet sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli dudakları keskin kırmızı jilet bir belaya çattık nasıl bitirmeli gitar kımıldadı mı zaman deliniyor kimi sevsem sensin
hayret kapıların kapalı girilemiyor
kimi sevsem sensin
senden ibaret hepsini senin adınla çağırıyorum arkamdan şımarık gülüşüyorlar getirdikleri yağmur sende unuttuğum hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin
hayret in misin cin misin anlamıyorum
ATTİLA İLHAN
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar? Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin... Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum. Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum; En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında... Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin...
/Ü. Y. Oğuzcan/
Carl Gustav Jung; "Sırf hapiste olduğu için hırsızlık yapmayan hırsız, ahlaklı bir kişi değildir" der. Bence; Ahlakımızın derecesini elimizdeki imkanlarla ne yaptığımız belirler.
"bir binanın camlarının çoğu kırıksa insanlar diğer camları kırmaktan çekinmez ve bunu suç olarak görmezler.
Eğer insanlara kırıklarınızı gösterirseniz, acılarınıza taş atmaktan ve sizi daha fazla kırmaktan asla çekinmezler"
"Olur öyle. Kaybettim sandığın yolda
hayat sana en büyük zaferleri sunar.
Bazen uçurumdan düşerken uçmayı öğrenirsin."
Cenaze arabası çiçeklerle doluydu. Cenaze arabasında o kadar çok çiçek vardı ki o zamandan beri çiçekler bana hep bir huzursuzluk hissi verirler. Çiçekleri severim ama bazen onlarla aynı yerde bulunmaktan rahatsız olurum. Bu hissin kontrolden çıkmasına asla izin vermedim ama 1940 yılındaki ilk cenazemi izlediğim o sabahtan beri var bu bende.
Richard Brautigan - Yani Rüzgar Her Şeyi Alıp Götürmeyecek
Siz istiyorsunuz ki sizinle aynı otobüse binen herkes sizle beraber son durağa kadar gelsin. Unutuyorsunuz insanların gidecekleri yerler bambaşka.
Herkes size bir müddet eşlik edecek
ve inmeleri gereken yerde inecek.
Kızmayın kimseye, küsmeyin.
Herkes bir gün gitmeye gelmiyor mu?
Bu dünya güzel bir yer
doğmak için
her zaman.
Pek de eğlenceli bir şey olmayan
mutluluğa meraklı değilseniz;
arada bir de
tam her şey yolunda giderken,
az buçuk cehenneme aldırmıyorsanız eğer. Çünkü her zaman şarkı söylenmiyor,
cennette bile
Bu dünya güzel bir yer doğmak için.
bir takım insanların durmadan ölmelerine,
ya da zaman zaman yalnızca aç kalmalarına aldırmıyorsanız eğer.
Ne de olsa bu da o kadar kötü bir şey değil,
aç kalan siz olmadıkça.
Şiirin O İnce Küllerini Toplayanlar - Lawrence Ferlinghetti