ş
Şiir
Münacaat
Münacaat
esmer bir serinlik bu göğsümde eriyen
paslı pıçak yarası, kan karası, iç kanaması
yaklaştıkça artan hasret ağrısı, kuş kafesi
erinçli bir kız ağlaması yorgun inilti.
Münacaat
Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?
İsmet Özel
Münacaat
zülüflerin geceye karışıyor ipek ve müselsel
kesişmiyor yolumuz birbirine dönük iki yüz
iki yüz yıldır aradığım menekşe kokusu sen
kandil buhuru sen yağmur sonrası ıslaklığı.
Münacaat
Beni üryan ve rüsvây etmiyesin
Götürüp beni od'a atmayasın.
Zebaniler eline vermeyesin
Kapından horluk ile sürmeyesin.
Şu ki sen îman u ihsan edesin
Anı ondan nice geri alasın.
Küçücük canımız iş bu bedenden
Ayırmagıl bizi yâ Rab îmandan.
Bu eşref oğlu mücrim yüzü miskîn
Kapuna geldim ac ve yalın elkin.
Seni senden ider ol şey'en lillâh (Allah rızası içün)
Ayırma onu dîdârından Allah.
