Fournier, öldükten sonra kadavra olarak bilimin hizmetine sunulmak istiyordu. Bu isteğini, bu kitabında, kadavra olduğunda olacakları hayal gücüne dayanarak anlatıyor. Otopsi masasında kesilip biçilirken hayatını da masaya yatırıyor. Hayattayken peşini bırakmayan yalnızlığını, otopsi masasında onu inceleyen Egoine ile bağ kurmaya çalışarak gideriyor.
Fournier bu kitabında biraz tekrara düşmüş...diğer kitaplarında anlattıkları yer yer bu kitabında da var. Fournier anlatıları içerisinde en sonda kalır diyebilirim.