İnsan mükemmel değildir, bazen az çok ikiyüzlüdür, bu yüzden ahmaklar bazen onun iyi ya da kötü olduğunu söylerler.
Sayfa 104Kitabı okudu
"Çakır gözlüm"
"Baba sus"dedi Ahmet ağa."komitanin yavuklusudir, karısıdır"
Karısı mı? Ben harbi şok komasına giricektim bugün.
"Nedir?" diyen Ayşegül' ün sesi yükseldi
"Neymiş?" dedi Bilge
"Ha?" dedi Süleyman
"Hayda!" dedi Barbaros
"Nasıl? dedi Alican
"Ne zaman?" dedi Zülfikar
"Hepsine katılıyorum" diye son dokunuşu yaptı. Timur.
~loresima
Sayfa 237 - Ephesus yazar: loresimaKitabı okudu
Erdem yaşamaktan korkmakta değil, baba,
Belalara karşı koyup diretmekte
Yolundan dönmemektedir.
Seneca
Sayfa 303Kitabı okudu
Koskoca devletler kuruluyor, ancak halk sıkıntı içinde ve açlık çekiyor. Milyonlarca insan cahil kalıyor. Her yerde sarhoşluk, hırsızlık, büyük sefahat, isyanlar, toplumsal nefret kol geziyor... Ve herkesin ağzında küfür. Baba mirası veya halkın yuvarlandığı yozluk bataklıklarından bir okul diploması elde ederek yükselen, korunaklı ve uygun bir yere ulaşan hiç kimse sonrasında parmağını dahi kıpırdatmayacak, milyonları o karanlıktan kurtarmaya yeltenmeyecektir. Ve aydınlanmamış, sarhoş, aç bir halka sahip büyük ülkelerin bataklık üzerine taşlardan inşa edilmiş büyük birer kule gibi olduklarını da bilmeyeceklerdir.
Sayfa 72 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Günlerdir aklımdan çıkmıyor ne için okuyoruz ne için yaşıyoruz dünyada
İnanır mısınız çok ağır sözler yazmamak için kendimi tutuyorum
Öğretmen demek ; gelecek, umutlu yarın , anne baba, Vatan öğretmen demek Mustafa Kemal Atatürk demek
Vatan evlatlarının geleceği için yıllarını feda eden insanların bir ... Yüzünden şehit olması içimi yakıyor yüreğim parçalanıyor. İstemiyorum bir tane bile mülteci görmek istemiyorum ...
Hakkını helal et öğretmenim ...
Allah rahmet eylesin mekanın cennet olsun 🙏
Yazarın başka bir serisini çok sevdiğimden bunu görür görmez aldım. Hatta yalan olmasın ilk gördüğümde çok garip geldi. Bu pembelik, tatlılık. Çizimler falan şaşırtıcıydı yani. Yazarın hep daha karanlık bir kalemi olduğunu düşünmüştüm. Sonra oturup bir nefeste okudum kitabı. Çok çabuk karar vermişim. Dibine kadar karanlık bu kuyu. Ne büyük zevk.
Binnur Şafak Nigiz'in betimleme aşkını okurları olarak hepimiz biliyoruz. Kitabın ilk 150 sayfasında Gülçehre'nin iç dünyasını okurken de gördüm bunu. Gel gelelim o kadar yaktı ki canımı. Yazarın başka bir kitabı olan İhtilal'i okurken benzer bir duyguya kapılmıştım. Bir baba meselesi vardı orada da. İhtilal çok daha ağır olmasına rağmen dimdik durabilmiştim o satırlarda çünkü Gurur da dağ gibi ayaktaydı. Feleğin sillesini yemiş yetişkin bir adamdı ama Gülçehre çok üzdü beni. Ondan kaçırılmış bir hayatı yaşamaya çalışıyordu. Evren Kuran (Kelime oyunu diyemem adının hakkını verdi beyimiz.) ona dünyanın kapılarını açarken ben de rahatladım bu yüzden.
Bu arada kitabın komik olduğunu da belirtmek lazım. Yazar yan karakterlerini bu konuda çok donatıyor. Bir yandan ağlatırken bir yandan güldürmeyi de böyle başarıyor.
Kitabı sevdim fakat açık konuşmam gerekirse giriş gibi gördüm. Öyle olduğunu da biliyorum hoş. Binnur bizi daha çok dağıtır, eminim. 
Binnur Nigiz
