Hayattaki en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır...
“Mutlu aileler birbirlerine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.”
Lev Tolstoy
Nermin Yıldırım’ın ilk üç romanı 
Unutma Beni Apartmanı , 
Rüyalar Anlatılmaz ve
Bir Nesli Nasıl MahvettilerOsman Yüksel Serdengeçti · Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları · 20201,063 okunma
TÜRK KÖYLÜSÜ
O topraktan öğrenip kitapsız bilendir
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhat’tır,
Kerem’dir
ve Keloğlan’dır
Yol görünür onun garip serine,
Analar, babalar umudu keser,
Kahpe felek ona eder oyunu.
Çarşamba’yı sel alır, bir yâr sever el alır
Kanadı kırılır çöllerde kalır,
Ölmeden mezara koyarlar onu...
Nâzım Hikmet
Düşünüyorum da insanı yine başka insanlar üzüyor en çok... Taptığı, hayran olduğu,değer verdiği, muhtaç olduğu ve çok sevdiği insanlar... Düşmandan çok dostlar üzüyor. Analar, babalar, çocuklar, kardeşler, sevgililer üzüyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
#Mehmetçik#
Siz oğlu şehit olan aileye acı haberi vermeye gittiniz mi hiç? Hayır mı? Dinleyin o halde;
Sabah daha mesaiye başlamadan yazılı bir emir düşer önünüze.
Yukarı köyden Ahmet oğlu Mehmet şehit düşmüştür.
Yarabbim dersin, dağa çıksam üç gün aç susuz kalsam da şu haberi vermesem...
Ama giyersin tören üniformanı, bir kaç mehmetçikle
Sis
Ey debdebelere, tantanalara, şanlı alaylara konu olan Istanbul! Katil kuleler, zindanlı saraylar, kale duvarları, kubbeler, minareler, medreseler, mahkûmlar, servilikler, mezar taşları, çamura batmış sokaklar, yangın yerleri, yoksul evler, çaylaklara yuva olan ocaklar!
Ve oralarda yaşayan yoksul, aç işsiz güçsüz insanlar, ezilenler, nankörler, el öpenler, öksüzler, dullar, korkular içinde yaşayanlar, pısırıklar!
Nerede doğruluk, nerede yiğitlik! Ezilmiş kafalar, tiksinti veren yaratıklar, bin bir sıkıntı içinde yaşayan analar babalar ve anasız babasız başıboş yavrucuklar!
Örtün ey İstanbul, kanlı topraklar, kart hayat kadını, örtün ve bir daha hiç uyanma!
TEVFİK FİKRET
