bir piyanist büküldü sanki
kesişen ayrışık doğrular gibi
çarpışıverdim yüzünle
yüzün
öyle düzgün suna
bir el yazısı
yüzün yüzüme aksedince
yüzün ayna alnımda
yüzün
uzun hüzünlü bir alınyazısı
bitmemiş bir ömrün yalanısın
sen, kabuslarımın tabiri
çocukluğumun arta kalanısın