Bir büyük kepçeyi ya da alıp tuttuğu ekinleri yolmadan bırakmayan iri biçer-döverleri andıran nasırlı bir el, kadının kafatasındaki saçları toprağından kazıyıp kökünden havaya çeker. Yıpranmış ve eskimiş bir gırtlaktan,
"Hayır!" diye bir feryat arşa kadar yükselir. Kadının canı tepesinden çıkacak gibidir.
Adam sesini yavaşlatarak hüküm verir gibi,
"Kalk ayağa, çabuk kalk!" diyerek bağırtı kusar.
İnsanların bir konuda söyleyecek açık seçik hiçbir şeyleri olmayınca, susacak yerde tam tersini yapma huyları vardır:
Sözü ayyuka çıkarırlar, yani bağırırlar. Ve bağırtı saldırının, savaşın, kıyımın sesli eşiğidir.
O dayanıb duşun altında
Durmadan yuyur bədənini
İyrənir özündən, istəyir çıxarsın dərisini
Qulağında bədəninə toxunan alçaqların gülüş səsi
3-ü də içkili, biri siqaret çəkir
Tütün iyi, bir az da qarışır bişmiş ət iyi
Çünki onun qarnında söndürdü
Şərəfsiz yarım çəkdiyi siqareti
Qapı döyüldü birdən
Çox da bərkcə
Geyinərək əynini
Kəlbətinlə kökündən çıxarılmış dişimizin yerində
əmələ gəlmiş xarabanı əlimizlə örtürük.
Vaxtilə burada bir ağrı yaşayırdı.
Yalqız bir ağrı. Bir diş yeri boyda yoxuq artıq həyatda
yoxa çıxmağından utanır adam.
Qolsuzun birisi ziyafət salonunda
pencəyinin boş qolunu cibinə elə səliqə ilə soxub ki
indicə məyus edəcək
olmayan qoluna girmək istəyən qadını
nədənsə həyatın yoxa çıxdığı yerlər
daha çox cəlb edir diqqəti.
Yenicə doğulan körpənin bağırtısı ağlamaq deyil
ağlamaq göz yaşlarının səsidir
bu bağırtı ilə həyat ilk dəfə ağzını cırır
zavallı insan balasının.
Əslində insana «taleyin alnına yazılmışdır» yox,
«taleyin başına qaxılmışdır» demək ən düz və ən qəti
həyatın yoxa çıxdığı yerlər daha çox cəlb edir diqqəti.
İndicə başla bədənin sərhədində
boğaz sözündəki «boğ» feli əmr kimi səsləndi qulaqlarımda
indicə gecə düşdü və görünməz bir əl
pəncərələrin dördkünc yerini kəsdi qaranlıqdan
indicə böyük pişiyin içindən balaca pişiklər çıxdı
indicə ağlıma bir fikir gəldi –
qadını bəzən fahişəyə çevirən analıq hissləri deyilmi?