Bir ayet var; dünyayı arkana attırıyor, güven veriyor, huzur veriyor, kuvvet veriyor, iman veriyor...
"... Hasbünallahü ve ni'mel vekil.
Allah bize yeter, O ne güzel vekildir. "
Vatan için yaşayıp öldünüz; siz toprağa değil, kalplere gömüldünüz.
P. Söz.Er. Celal Tekedereli🇹🇷
P. Uzm.Çvş. Onur Doğan🇹🇷
P. Tğm. Abdülkadir Güler🇹🇷
P. Uzm. Çvş.Bican Kapılay🇹🇷
P. Uzm. Çvş. Hüseyin Cankaya🇹🇷
Yaşadığın hiç bir olay tesadüf değil...
Kitap okurken karşılaştığın bir cümle,
Ummadığın anda yapılan süprizler,
Karşılaştığın insanlar,
Bulunduğun mekan,
Başına gelen talihsizlikler...
Onu ilk gördüğümde yaşantımda çok önemli bir yer tutacağını sezmiştim. bu tıpkı, bir filmin daha ilk karesinden bütününü kavramak, sonunu tahmin etmek gibi bir duyguydu.
Bizler o yıllarda Türkü, Kürtü, Müslümanı, Ermenisi, Rumu, Yahudisi, Bulgarı, Sırpı ve Arapıyla tek bir millettik. Büyük devletler bizi yıkmak için hepimizi birbirimize düşürdüler. Senin şimdi okuduğun Galatasaray Lisesi 1915 yılında hiç mezun vermedi. Neden biliyor musun? Çünkü tüm öğrencileri Türkü, Yahudisi, Ermenisi, Rumuyla, Çanakkale'de şehit düşmüştü.
DAYAN KALBİM
Seni dağladılar, değil mi kalbim,
Her yanın, içi su dolu kabarcık.
Bulunmaz bu halden anlar bir ilim;
Akıl yırtık çuval, sökük dağarcık.
Sensin gökten gelen oklara hedef;
Oyası ateşle işlenen gergef.
Çekme üç beş günlük dünyaya esef!
Dayan kalbim üç beş nefes kadarcık!