Satranç tahtasına bakmak gibi hayat,
Bakmak ve görmek arasındaki fark gibi...
Hayatı seyretmek ve hayatı yaşamak gibi,
Gelecek olanı gelmeden görmek gibi...
Karşıdakinin düşüncelerini okumak gibi,
En iyi savunmanın saldırı olması gibi...
Her an her şey olacakmış gibi,
Bir an da kazananıp, bir an da kaybetmek gibi...
Adım adım sona varmak gibi,
Başlamak ve bitmek gibi...
Sevmek zor geliyor. Alışmamışım yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazen atlıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa ben her an sana bakmak, bir sözünü kaçırmamak; bir kıpırdanışını, yüzünün her an değişen bütün gölgelerini izlemek, her an yeni sözler bulup söylemek istiyorum. Her mevsimde, her gittiğimiz yerde, insanlarla ve insanlarsız, aşkın değişen yansımalarını görmek istiyorum. Bütün bunlar beni yoruyor. Sen orada duruyorsun ve beni seyrediyorsun sadece. Senin için sevmek, su içmek gibi rahat bir eylem. Ben, her an uyanık olmalıyım.
İnsan gezdiği, gördüğü yerlere kuru kuruya bakmamalı, baktıklarını görmelidir. Yani önce bakmak, sonra görmek ve gördüğünden bir şeyler öğrenmek.
Sayfa 70 - Selis KitaplarKitabı okudu
Şairlik, ediplik, hiç ihtiyaçları yokken gözlerine gözlük takıp gerçekten görmek istedikleri şeylere gözlük camının ya altından veya üstünden bakmak gibi canını büyük bir sıkıntıya koşmak demek olmadığı gibi sekiz on türlü vezin ve kafiye belleyerek ahulu,karacalı yaveler karalamak da değildir.
Sayfa 81 - ÖzgürKitabı okudu
