Siz; şiir yazacak değil, şiir yazılacak bir hanımsınız"
Saçlarıma şekil verdirmek için Etiler’de bulunan Stüdyo Ulus’a gidiyorum. Kuaförüm Ersin Koç, saçlarımı tararken bana "Mezin, yan koltukta oturan bayan Şair Ümit Yaşar Oğuzcan’ın eşi" diyor.
MEZİN DEDEYİ
Bunu duyar duymaz, bir hamle yapıp şairin çok sevdiğim ‘Dağ Rüzgârı’ şiirini okumaya başlıyorum. ‘Kaderde senden ayrı düşmek de
K24 sitesinin kitaptan paylaştığı bir bölüm
Yabancı, romu temkinli bir biçimde tattıktan sonra, “Fena değil” dedi. Bir içki tadımcısı havasıyla, “Haiti üretimi mi?” diye sordu ve hemen ardından Camel paketinden yeni bir sigara çıkarıp yaktı.
Conde içkisinden kocaman bir yudum aldı, o felaket mofuconun[1] tadını çıkarıyormuş gibi davrandı.
“Evet, Haiti üretimi olmalı... Pekâlâ, öyle
Bilgi Yayınevi
Nasıl mıyım?
Anlatabilir miyim bilmiyorum.
Ya da sen anlar mısın, hiç emin değilim.
Kimsenin kimseyi anlamadığı bir zaman bu zaman biliyorsun.
Ama anlaşılmak için yazmıyorum ben artık.
Kendim için, kendime yazıyorum.
Yazmazsam bir yanım yarım kalır, ölür belki.
Herkesin bir meydan okuma tarzı varsa hayata, ben de yazarak meydan okuyorum.
Üstüme
Çünkü öyle üstün bir insan ki!
Hallerinde, duruşlarında, konuşmalarında çok zaman bir görkem seziliyor. Böyle bir şey olduğu zaman da hayatım artık büsbütün çekilmez olur. Benim sevgimi istemez o.
İçimdekileri dışa vurursam beni ayıpladığını, hoşnutsuzluk duyduğunu bana sezdirir. Eminim buna.”
“Oysa, iyi insandır.”
“İyi, büyük insan! Ne var ki, kendi yüce amaçlarının peşinde koşacağım derken, benim gibi küçük kişilerin haklarını, duygularını unutuveriyor, bu yüzden de zalim oluyor. En iyisi, önemsiz, kendi halinde kişiler onun yolundan çekilmeli, yoksa çiğner geçer… İşte geliyor. Ben gideyim, Diana!”
Can YayınlarıKitabı okudu
