bu yeryüzü panayırında hiçbir şey yapmadan durmak; sizleri seyretmek uğruna, sürekli para ve değerli şeylerimi veriyorum. panayırın ötesi uçurumlarla dolu -birkaç kez kenarına gittim; ama gördüm ki o da eğlencenin bir parçasıymış. kayıtsızlığımın bir nedeni de, yaşamda kendimi perdede seyrediyor gibi hissetmem. müdahale edemiyorum (tamam, tamam “karışmak” da diyebilirim; ama, siz de müdahale etmeyin…) hiçbir şeye- yalnızca bakıyorum. bu filme hiç ara verilmiyor; oysa susadım, sıkıldım. ama çıkan da bir daha giremiyor, ve yanımdaki yöremdeki koltuklar ölülerle dolu; dayanamıyorum. oyunumu beğeniyorum; ama bu oyun asla bana göre değil.
Sayfa 22Kitabı okuyor
"Bu dünya benim canımı çok sıkıyordu. Mutsuz bir çocuk ya da bunalımlı bir ergen olduğumu sanmayın. Can sıkıntısı bambaşka, sadece insanlarda olan bir duygu. Siz hiç canı sıkılan bir hayvan gördünüz mü? Sıkıntıdan patlayan bir ağaç tanıdınız mı hiç? Amacı olmayanın canı sıkılır, bu kadar basit. Kitaplar bana o amacı verdi. Hani kaldığınız sayfanın köşesini kıvırıp bir kulak yaparsınız ya, işte o kulak ertesi güne uyanmanın en güzel nedenidir bana göre."
Sayfa 127 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Tutunacak bir şeyi olanlar şanslı bana göre. En azından bir umutları var. Umudu olmayan bir insanı bu hayatta tutamazsınız. Umutsuzluğu yaşamayan onun değerini anlayamaz. Güzel şeylerin değeri hep yokluğunda anlaşılır zaten.
Ebu Zer iki şeyi hazmedemiyordu:
1. Valilerin tebaalarından daha üst bir seviyede yaşamaları
Çünkü ona göre vali demek, ne demek idi?
"Tebaasından önce acıkan, tebaasından sonra doyan adamdı!"
Yani o önce halkı doyuracak, bütün halk doyunca ancak o doyacak! Bütün halkın doyması da pek mümkün olmadığı için, vali demek Ebu Zer'e göre aç adam demekti. Onun kitabında yazan bu! Çünkü o bunu görmüş Peygamber'den Ebû Bekir ve Ömer'den.
2. Sahabenin Hz. Peygamber Dönemi'nden farklı yaşamaları
Ebu Zer bunu da hazmedemiyordu. O kendisine Efendimiz'den duyduğu (Kıyamet günü bana en yakın olanınız, onu dünyada nasıl bırakmışsan o hâliyle dünya hayatından ahirete göçen, bana kavuşanınızdır.) bir hadisi hedef olarak belirlediği için istiyordu ki bütün sahâbî de böyle olsun. Meşru ve helal bile olsa sahâbîye mal biriktirmeyi yakıştıramıyordu.
Bu Ebû Zer'in içtihadıdır. İşte Ebû Zer bu iki şeyi hazmedemediği için mücadelesi hep bunun üzerinden yürüyordu.
Sayfa 284Kitabı okuyor
Locke
Deneyimin de açıkça ortaya koyduğu gibi, zihin birbiri ardına bütün tutkularının tatminini pek çok durumda askıya alma gücüne sahip olduğu için söz konusu arzu nesneleri üzerinde durma, bunları her bakımdan tetkik etme ve birbirleriyle kıyaslama özgürlüğüne sahiptir. İnsanın sahip olduğu özgürlük tam olarak buradadır. Yaşamlarımızı idame ettirip mutluluk peşinde koşarken düştüğümüz hatalar ve yaptığımız yanlışlar, iradi belirlenim sürecimizi hızlandırıp yeteri kadar inceleme yapmadan acele kararlar vermek suretiyle bu özgürlüğü kullanmıyor oluşumuzdan kaynaklanır. Herkesin gündelik olarak deneyimlediği gibi, o ya da bu arzunun gereğini yerine getirme güdüsünün önüne geçme gücümüz vardır. Bana öyle görünmektedir ki, sahip olduğumuz özgürlüğün kaynağı tamamen budur; özgür irade (bence uygunsuz bir şekilde) buradaymış gibi görünür. Zira söz konusu tutkuların askıya alınması yapacağımız şeyde iyi ve kötü olan tarafları gözden geçirmek, görmek ve yargılamak; mutluluk peşinde koşarken yapabileceğimiz ve yapmamız gereken her şeyi ne zaman tam anlamıyla yerine getirdiğimizi görmek için gereksinim duyduğumuz fırsatı sunar. Yeterli bir inceleme sonucunda varılan sonuca göre arzulamak, istemek ve eylemekse doğamıza özgü bir hata değil, bir mükemmelliktir (Essay, II, XXI, 48).
Sayfa 71Kitabı okuyor
