Dokunuyor bile olmadığı birinden fiziksel olarak koparılmış gibi hissedebilirdi bir insan. Ve başlamadan bitebilirdi hikayeler. Kaldı ki burası dünya, burada kuşlar uçar ve bir şeyler hep yarım kalır...
“Düşünüyorum da, hepimiz şurada oturmuşuz, o değerli varoluşumuzu sürdürmek için yiyip içiyoruz. Oysa, var olmaya devam etmemiz için hiçbir, ama hiçbir sebep yok.”(s.167)
Jean-Paul Sartre, Bulantı