Ne yazsam hissettiklerimi tam anlamıyla aktarabilirim bilmiyorum. Çok düşük bir IQ ile doğan Charlie'nin hayatını, şimdisini, geçmişini, yaşadığı, hissettiği, deneyimlediği her şeyi onun kaleminden okumak, onunla birlikte üzülmek, onunla birlikte mutlu olmak. Onun bir dahiye dönüşmesini ve tekrar aynı hızla en başa dönmesini izlemek. Gerçekten çoğumuz için sıradanlaşan sağlık, sevmek ve sevilmek ne kadar önemliymiş, bizimle aynı seviyede olmayana anlayış gösterebilmek, değerini bilebilmek, ne kadar önemliymiş.
Gerçekten empati yeteneğini arttıran bir roman, mahvetti beni gerçekten. Herkesin okuması gerektiğini ve kendinden bir şey bulacağını, kendine ait dersini çıkarabileceğini düşünüyorum.
Not: Charlie, Algernon için ben de bir çiçek bırakıyorum.
