Üzerimdeki değersizlik duygusunu atamadığımda daha çok çalışmak ve daha çok üretmek istiyorum. Ürettiklerim ile varlığıma değer biçmenin üzücü yanını kalbimde hissederken yok olan her hanım için ayrı bir yas tutuyorum. Gücü kanıtlamanın ve güç istenci ile yaşamda direnmenin yorgunluğunu tüm hayatım boyunca yaşamayacağımı biliyorum. Ama şu an ki tek arzum bu.
Dünyadaki sığ insanlara uyum gösterme çabasıyla
Başkalarından almak zorunda kaldıklarımız..
Kendimizden kayıplarımız...
Unutulmayacak kadar
İstemsizce aklımı ondan alamayacak kadar
Göğüs kafesimde, nefesimde hissedecek kadar
Hücrelerimde hissederek.
Bana göre.. Öyle güzel...
Reader Follow Recommendations
Benim canım çocukluğum, çocukluğunu yaşamamak için kendini yok eden çocukluğum, ağlaya ağlaya dünyanın gerçeğine ayak uydurabilmek için kanatlarını takarak bulutların üstüne çıkan çocukluğum. Yetişkinlerin kirli dünyasındaki her yaptığı şeyi taklit ederek, yapmaya çalışarak kirlene kirlene büyüyen bedenini boyayan çocukluğum.
Ah her şeye rağmen içimde beni hiç bırakmayan, zaman yine geçtikçe temizlenmemi sağlayan masum çocukluğum..
Sevdiğim, öz'üne değer verdiğim insanların, ruhlarında bulunan zaafları kullandırdıklarını görünce üzülüyorum. Oysa onlar bunun farkında bile değiller.
"İyilik ve duygu kisvesi altında niyetler her zaman güzeldir."