Çocukken küçücük şeyler bize ne büyük mutluluk verirdi. Şimdi istediğimizi yapmak elimizde ama her nedense bizi mutlu eden şeyler gittikçe azalıyor.
Sayfa 172Kitabı okuyor
Ve kim bilir belki de gerçekten öyledir.
Hatırlamak yorucudur..
Birini seviyorsanız onun sizi ne kadar çok sevdiğini sorgulamakla zaman kaybetmenin anlamı var mıydı?
Sayfa 170Kitabı okuyor
Ben bir düş kurmuştum. Küçük bir kızken, hayatın nasıl bir şey olduğunu, neye benzediğini henüz hiç bilmezken..
Sayfa 487 - Everest Yayınları, 3.Basım: Mayıs 2020Kitabı okudu
Derinlerde bir yerde yüzlerce yıldır üstünü örtmüş, gizlenmiş, hayatın sırlarını vermek için birilerinin kendilerini bulmasını bekleyen insanlar vardı.
"eğer,hayatımızın herhangi bir an'ına gidip orada sonsuza dek kalacaksınız deseler yalnızca iki şeyden birini seçmek isterdim.biri,o çocukluğun bahçesindeki ağacın dalına asılı salıncakta sallanırken...
öteki,bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün..
herkes aşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu.
ama aslında bu kadar basitti işte:
birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksın..."
Ne yazık ki insan kendi Hapishanesi’nin anahtarını bulamıyor hatta çoğu zaman asıl mahpusun kendisi olduğunu bile anlamıyor .
Sayfa 162Kitabı okuyor
İnsan hiç bilmediği bir şeyle karşılaşınca bazen dünyayı unutuverir. Bazen uzaklaşmak en iyi yoldur.
Sayfa 153Kitabı okuyor
Ben kazarak, sen gezerek dünyanın merkezini bulacak mıyız acaba, ne dersin?
Sayfa 152Kitabı okuyor
"Ne zamandır artık hayatın puslu, soğuk bir sonbahara döndüğünü sanıyordum. Seni gördükten sonra birdenbire güneşli bir sabaha uyandım. Şimdi dünyanın neresine gidersem gideyim, hangi mevsimde olursak olalım, seni düşündüğüm zaman (hayır, yanlış söyledim çünkü senin yüzün, gülüşün hep benim yanımda) hep güneşli, ışıltılı bir gün yaşıyorum. Acaba benim için dünyanın ışığını değiştirdiğinin farkında mısın?"
İki hayatım vardı. Biri yalnızca içimde, kimsenin haberi yok. Sanki kendi kendimin sırdaşı gibiydim. Sanki o bir başkasıymış gibi oturup kendimle konuşuyordum.
Sayfa 150Kitabı okuyor
O günlerde imkansız şeyler üzerine kitaplar okuyordum. Yüzyıllar önce tutulmuş günlükler... Ateşli aşk satırları... Çaresizlikle bekleyerek, imkansız bir aşkın acısıyla geçip giden bir ömrün anlatımları...
Zaten yaşananlar yazılmıyor ki...
Sayfa 126Kitabı okuyor
Elbette bir hayaldi.
Küçük bir kadının hayali.
O ne yaptığının farkında bile değildi.
Hem farkında olsa ne değişecekti ki?
Sayfa 126Kitabı okuyor