bayram Karakoç
@bayram0544
Kadere koşulsuz imân eden, bu yüzden kederden emîn olan, çok şeyler hayal edip , hayallerinin peşinden koşan , şiiri çok seven , hayatı şiir gibi olan , yağmura sevdalı , yağmuru yağdırana sevdalı bir deliyim...
Turizm
lisans
istanbul
58 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Şiir
Bir kör kuyu gönlümü attığım,
Sanki seni arar benim bu darlığım,
Aklımı kaybetmişim bir deli rüzgarda,
Bir kör kuyu kalbime attığım.
Hüzün benim diğer adım bilinmez,
Sözlerim hep yaralı kıymet görmez,
Sensin beni bu kadar yaralayan düşünmez
Bir kör kuyudur attığın imzan.
Çıkılmaz bu kuyudan acı çekmeden,
İnsan bu hatasını bilmez ölmeden,
Sevgi sanır aldanır hiç düşünmeden,
Bir kör kuyudur beni yıkıp bitiren.
Birgün yollarımız kesişir,
Attığın imzan belki yeşerir,
Benim bu ömrüm buna yetişir
Kim bilir belki birgün gönlümüz birleşir.
KİMSEYE EDERİNDEN FAZLA DEĞER VERMEYECEKSİN.
VERDİĞİN DEĞER,
KÖMÜRÜ ELMAS YAPMAZ...
Kimseyi sevmedim senin kadar,
Belkide o yüzden en çok seni üzdüm...
Okur Takip Önerileri
Sevmek bu kadar acı veriyorsa
Ya sevilmemek...
Kimi seveceğini bilmek lazım
Acı çekmeye alışık değilsen...
35 yaşın son baharında 36 ları doldururken, geriye bakıp eyvah dediğim en büyük şey, seni unutmak için kendimi kandırmakmış.
Yanlış iliklediğim ilk düğme ömrümün en güzel günlerini kalbimde sen varken sahte gülücükler dağıtarak geçmiş.
Şimdi dipsiz bir kuyuda, içinden çıkılmayacak bir haldeyim, her yanım harap olmuş, kime derdimi anlatayım kime içimi dökeyim.
İnsan neden yanlışa düşmeden, acı çekmeden bazı şeyleri anlayamıyor ve kıymet bilmiyor.
NE OLDUM DEMEMELİ , NE OLACAĞIM DEMELİ
Yaş 35 yolun yarısı dediler , sandım ki ben adam oldum , sandım ki ben baba oldum , sandım ki ben herşey oldum . meğer hiçbir şey olamamış, hiçbir değeri anlayamamış ve koruyamamisim, şimdi düştüğüm kuyuda boğulurken , bana el uzatanlara aldırış etmeden kendimi dahada kuyunun derinliklerine atıyorum . sonu hüsran olduğunu bile bile en sevdiklerime acı verirken , bana ait olmayan ve hiç yakışmayan bir hayatın içinde debelenip duruyorum . neydi bu denli beni değiştiren ve kuyuya atan, kibirmi ? büyük konuşmak mi ? kendini birşey sanmak mi ? ne kadar acı içinde yaşarım bilmiyorum, hayattaki bana yanlışı olan herkesi affettim , ama kendimi nasıl affedicem. yaşattığım hiçbir şeyin telafisi olmayacak ve içine düştüğüm pişmanlıklar bana en büyük acıyı verecek. suçlu aramaya gerek yok o benim , ama sen olmasaydın belki bu kadar suçlu olmazdım...
Sanki yeniden doğmuş gibiyim gecenin sabahında,
Bir sevdaya tutulmuşum kışın ayazında,
Isıtıyor gönlümü bu soğuk İstanbul'da ,
Sanki yeniden doğmuşum , tebessümün aklımda....
aynı sokakta aynı sacmalamalar
Gecenin karanlığı ne kadar uzun gelir güneşe Hasret birine,
O kadar uzun o kadar uzaksın Yaralı benliğime
Kara kışta karları delip açmak istercesine,
O kadar zor o kadar Çetin seni bilmek,
Yoruluyor insan her gün aynı rüya ile uyanmaya
Ve hüzünleniyor uyandığında gerçekleri duymaya,
İstiyor ki bitsin bu bilmece istiyor ki unutsun adını hece hece
Olmuyor ne bitiyor Ne unutuluyor
Her gün aynı sancı ve üzülmece...
Karanlık sokağında yanan bir lamba
Karşısında gecenin ayaz'ı kadar buz gibi bir karanlık.
Bir de geri adam boynunda yafta
Haline üzülen mi var mı bilmem
Kavuşmak mı belki, ama daha ölmedim ki!!!
Ne işin var be adam bu Ayaz sokakta
Amacın ne huzur var mı sana bu hayatta
Sırlarla dolu hayatım, acılarla dolu yüreğim
Bilmiyorum ben ne vakit öleyim...?
Bırak ey bîçare feryadı, beladan kıl tevekkül. Zira feryad bela-ender, hata-ender beladır bil.
Eğer bela vereni buldunsa, safa-ender, atâ-ender beladır bil.
Eğer bulmazsan bütün dünya cefa-ender, fena-ender beladır bil.
Cihan dolu bela başında varken, ne bağırırsın küçük bir beladan, gel tevekkül kıl!
Tevekkül ile bela yüzünde gül, tâ o da gülsün.
O güldükçe küçülür, eder tebeddül.
Anlat dedi Dr. Nedir senin derdin?
Sustum uzun bir sessizlik ,
Dr çekinme hadi anlat dedi tekrar,
Dayanamadım başladım...
Tabiplerde İlaç Yoktur Yarama
Aşk Deyince Ötesini Arama
Her Nesnenin Bir Bitimi Var Ama
Aşka Hudut Çizilmiyor Mihriban...
Yorgun ellerim , ağrı sızı içinde ,
Gönlüm harap, bedenim bitâp,
Gözlerim seni arıyor , baktığım her köşede ,
Sesin ilaç , varlığın neşe...
Biliyorum hiç bitmez bu endişe,
saçmalardan seçmeceler...
Geldi hüzün mevsimi , sanki hiç gittimi,
Sensiz gelmeyen yaz mevsimi, bir günüm geçtimi,
Hayaletmek zor dört mevsimi,
Sensiz geçirdim bu gençlik hevesimi...
E n güzel sözsün hayatımda ,
E S erken başımda gençlik hayalleri,
Bi R umutla yaşarım hergün,
Bul A mam sensiz geçen bir gün...
Y alnızlık deryasında yüzer çırpınırım,
S I kılmadan seni arar seni özlerim,
Bi L inmezlere dalar yaprak gibi solarım,
Dar M adağın bu yürek, kor gibi yanarım,
Bunc A sene geçti yinede seni sorarım,
Bir me Z ar bulsam senin için ölümüne yatarım ...
Ben Seni sevdiğim kadar bir duvarı sevseydim, şimdiye çiçek açardı,
Ama Sen bir yaprak bile vermedin...
İÇİMDEN GEÇENLER....
Bulutlandı gene kafam , herşey de biraz seni buluyorum ,
Kendimden utanarak kendime kızarak ,
Cismine hayran gözlerimle resmine bakıyorum ,
Serbest bırak hapsettiğin ruhumu , bırak uçsun gitsin,
Sana meftun , sana tutkun ay yüzlü,
Kafeslenmiş bir kuş gibi pırpır ediyor yüreğim,
Ne kadar acı uzaktan sevmek seni,
Ne kadar zor kadere razı olmak ,