Hayat insanları beklenmedik anda sırtından vurabilir. Hazırlıklı olmak yaşanacak olumsuzlukları en hafif şekilde atlatmaktır. Mutluluk insana bahşedilen duygu olsa da üzüntü tersidir. Beklenmedik anda mutsuzluk biter yerini umutsuzluğa üzüntüye bırakır. Hayat inişli çıkışlıdır ve hiçbir zaman nasıl gideceğini bilemeyiz.
Hayat sürprizlerle doludur üzüntülerle mutluluklarla yaşamayı öğreniriz. Kalbimiz her türlü duyguya açıktır. Bazen üzüntülerimiz hafif olurken bazen de çok ağır olmaktadır. Unutamadığımız izleri kalacak olanlar bizi çok derinden etkilemektedir. Hayat boyunca kendimiz için çizdiğimiz yolda üzüntülerle karşılaşsak dahi devam etmemiz gerekmektedir. Her türlü zorluğa karşı hazır olursak eğer aşmamız daha kolay hale gelir. Duyguların güzeli kötüsü hepsi bize birbirlerinin değerini öğretir. Üzülmesek mutlu olmanın değerini başka nasıl anlayabiliriz.
Üzüntülü zamanlarımızda her zaman kendimize sığınacak liman ararız. Bazen bir arkadaş bazen de bir omuz ararız. Derdimizi dinleyen bizimle ilgilenen biri olması değerini arttırmaktadır. Üzgün olmamak bizimde elimizdedir, hayata olumlu bakarak pozitif düşünceye sahip olup en hafif şekilde yaşarız en azından.
Alıntı
Ava (2020) Imdb: 5,4/10
"Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli. Bir insan ölene kadar onun için gerçekten neyin önemli olduğunu bilemezsin. Umurunda olanları, neleri feda edebileceğini, ne uğruna ölebileceğini, kimi sevdiğini, kimlerin onu sevdiğini. Hayatlarımız üzerinde çok fazla kontrol sahibi değiliz ama sonumuz... bazen o hikayeyi kendimiz yazarız."
Ne zaman baltayı taşa vuracağımız belli olmaz. Bazen de baltayı birine vurmak için kaldırdığımızda keskin ucu havada uçuşurken elimizde sapı kalır. Bu sapla ne mi yaparız?
Dizimizi falan dövebiliriz mesela. Bana sorarsanız elbette o sapı yanınızdan ayırmayın, üzerine de en sevdiğiniz bir sözü yazın ve nasıl elinizde tuttuğunuza bakın derim...
Kendi icimizde yolculuga çıkarız bazen kurduğumuz hayallerin pesinden gideriz gercekte yasayamadigizi hayallerimizde yasarız....!!!!
Bazen oyle şeyler yaşarız ki içimize oturur hüzunlendirir ağlatır kagreder yıpratir. O an yanimızda biri olsun isteriz, onunla konusabilmek ve rahatlamak en büyük huzurumuzdur. İşte bir de kimse yoksa yanımızda ki en acısı budur. O zaman vay halimize, vahlar halimize.