Kalbinizdeki yaraların sahibi,her zaman sevdiğiniz insandır.Canınızı en çok yakan,sizi en çok üzen ama üzdüğü kadar da mutlu eden kişidir.Ne kadar üzerse üzsün,yolun sonunda sizi mutlu ettiği için her seferinde affedersiniz. Çok sevdiğiniz,bağlandığınız için veya ondan vazgeçme düşüncesi size ağır geldiği için affedersiniz.
Sayfa 309Kitabı okudu
Ömrümüzün ne kadar süreceğini bilseydik şu an yaşadığımız hayatı yaşar mıydık diye düşünüyorum bazen. Bu kadar gelişigüzel, anlamsız bir hayat yaşamaya içim el verir miydi? Yarın öleceğimi bilsem tüm hatalarımı telafi etmek için çabalardım. İçimde kalmasını istemediğim şeyleri yaşamak isterdim.
Sayfa 68Kitabı okudu
Belki de seçeceğim yolda kelebek kozasından hiç çıkmayacaktı. Kelebek yeniden var olmaktan, yarım kalmaktan korkacaktı. Kelebeğin kalbinde kabuk bağlayan yaralar, yıllar sonra kanayacaktı...
İşte insanlar, küçük bir kız çocuğunu tek başına bırakacak kadar vicdansız, hayat; o kızın çocukluğunu ellerinden alacak kadar acımasızdı.
Saçlarımı sevmesinler diye kestim anne
Sırf o, beni anneme benzetmesin diye kestim saçlarımı..
Kendini kötü hissettiğin an gerekirse beni bırak.Ama sen hep iyi ol tamam mı ?
Umarım zaman her şeyi çözerdi.
Sevilmediğimi iliklerime kadar hissettiğim ilk geceydi.