Kötü kalpli insanların olduğu bu dünyaya inat, kırık ama güzel kalpli minik kelebek...
Sayfa 11Kitabı okudu
Ömrümüzün ne kadar süreceğini bilseydik şu an yaşadığımız hayatı yaşar mıydık diye düşünüyorum bazen. Bu kadar gelişigüzel, anlamsız bir hayat yaşamaya içim el verir miydi? Yarın öleceğimi bilsem tüm hatalarımı telafi etmek için çabalardım. İçimde kalmasını istemediğim şeyleri yaşamak isterdim.
Sayfa 68Kitabı okudu
İçinde yaşadığımız masalda, hayat bazılarımızın tüm güzelliklerini sergilerken bazılarımızaysa çok acımasız davranır. Ve biz. hayatın acımasız davrandığı kesimde kalıyoruz. Mutlu olmak için ne kadar çaba sarf edersek edelim, girdiğimiz her yolun sonu çıkmaz sokak oluyor....
Sayfa 12 - mahlas yayınlarıKitabı okudu
Kalbinizdeki yaraların sahibi,her zaman sevdiğiniz insandır.Canınızı en çok yakan,sizi en çok üzen ama üzdüğü kadar da mutlu eden kişidir.Ne kadar üzerse üzsün,yolun sonunda sizi mutlu ettiği için her seferinde affedersiniz. Çok sevdiğiniz,bağlandığınız için veya ondan vazgeçme düşüncesi size ağır geldiği için affedersiniz.
Sayfa 309Kitabı okudu
diye düşünüyorum bazen. Bu kadar gelişigüzel, anlamsız bir hayat yaşamaya içim el verir miydi? Yarın öleceğimi bilsem tüm hatalarımı telafi etmek için çabalardım. İçimde kalmasını istemediğim şeyleri yaşamak isterdim.
Sayfa 68 - mahlas yayınlarıKitabı okudu
Zamanla biz de duygularımızı hiçe saymaya başladık. Ne insanların ön yargısını kırabildik ne de hissettiklerimiz. dışa vurabildik...
Sayfa 12Kitabı okudu
Saçlarımı sevmesinler diye kestim anne
"Gözlerine bakınca yaşadığını hissettiği kişiyi kaybedince anlıyordu insan ölümün ne olduğunu. Bir çift gözü bir daha göremeyince, sarılınca huzuru bulduğu kolların arasına bir daha kavuşamayınca anlıyordu..."
"İnsan ne yaşarsa yaşasın gün sonunda sevdikleriyle gülebiliyorsa bence geride bıraktığı hiçbir şeyin önemi olmamalıydı."
Yaşadıklarımızdan, insanların bize yaşattıklarından ders aldık. Ne olursa olsun kimseye güvenmememiz gerektiğini, aynadakinden başka dostumuz olmadığını öğrendik. Çünkü biz, düştüğümüzde bizi kaldıranın olmadığını anladık. Yaralarımızı saran kimsenin olmadığını gördük. Düştüğümüzde kalktık, yaralarımızı sardık. Kendimizden başka kimsemiz yoktu...
Sayfa 12Kitabı okudu