Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Nesin sen?
Sorular…
Cevap arayanların yolu her daim sorulardan geçer. Sorular bizi cevaplara, cevaplar ise belki de gerçeğe ulaştırır. Bundandır ki çocuklar büyümeye başlayınca çok fazla soru sorar. Bir yetişkinin soruları ise ikinci bir çocukluk halidir. Bilmek istediğimiz şey karşısında sonsuz bir merakımız vardır. Sorular sorup sorgulamaların içine dalarız. Aynı bu kitaptaki gibi…
Mark Twain’in sorusu : “İnsan Nedir?” gibi iki kelimelik görünürde basit bir soru. Ama derininde çok katmanlı.
Kitap Y.A (Yaşlı Adam) ve G.A (Genç adam)’ın karşılıklı sorular sorup cevaplarını tartışmalarıyla sohbet havasında ilerliyor. İrdelenen şeyler: bilinç, zeka, düşünce, vicdan, eğitim, iyi ve kötü, davranışlarımızın altında yatan şeyler vs… oluyor. Cümleler yalın. Sohbet akıcı. Sorular birçok…
Eğer merak gözünüz açıldıysa, sorular beyninizde cirit atıyorsa cevaplar aramaya "İnsan Nedir" ile devam edebilirsiniz.
"BEN ARTIK YAŞAMA KATLANAMIYORUM"/ YA SİZ ?
"Ben artık yaşama katlanamıyorum. Yapamam"
Kitabın orta sayflarında geçen bu cümle aslında kitap hakkında , karakterlerin iç dünyası hakkında ,okuyucunun şu anki hali hakkında yeterince bilgi verir nitelikteydi. Yazara katılmakla beraber sanırım yaşamın da bizlere katlanamadığını belirtmem gerekiyor.
Son zamanlarda nitelikli ve
Sosyalizmin Ruhu Üzerine- Jack Londonesqueu
Aslında başlık “Jack London’dan Distopik Sosyalist Manifesto” olmalıydı. Ama azıcık bir aydınlanma çağı düşünürüne gönderme yapayım dedim. Çünkü Aydınlanma çağı düşünürleri gibi Jack London da dersine çok iyi çalışmış, çağını çok iyi tahlil edip yakın gelecekle ilgili fevkalade güzel yorumlarda bulunmuş. Görülüyor ki kişisel olarak da tutkulu bir
NEHİR
İş Serisi - ll
İnsan,kalbinden nefret ediyorsa ,bu yine başka bir insan yüzünden oluyordu.
Herkese Merhabalar...
Tabi ki ben seriye son gaz devam etmekteyim az buçuk seri kitaplarda takıntım olduğu için üst üste gelmesi için bekledim.
Bir de eğer seri olduğunu bilirsem okumak için özellikle bekliyorum.
Hafta başı mesela serinin son
Hayatın gerçekliği
Uzun süredir arkadaşımın tavsiyesi ile okumayı planlıyordum. Nişanlanmam ile beraber okumaya karar verdim. Hayatımda bir şeylerin normal olmadığını biliyorum belki bir psikolog veya bir psikiyatrist ile görüşürsem hayatımı yoluna koyacağına inanıyordum belki hala da inanıyorum. Şuan için buna imkanım yok ne yazık ki. Bu kitabı okuduktan sonra şunu
Dünya çok büyük, zaman çok geniş
Mine Söğüt'ün okuduğum ikinci kitabı. Beş Sevim Apartmanı sonrası çok hevesle başladım ama beni biraz şaşırttı. Kitap güzel ama farklı, biraz da zorlayıcı.
Tam anlıyorum derken kurgu bir anda karışıyor. O öyle miydi, bu yoksa böyle mi oldu diye diye kitabın sonuna kadar geldim. Beş Sevim Apartmanı'nda çift taraflı, iki farklı bakıştan anlatılan bir hikaye vardı. Bir karakterlerin gözünden, bir de gerçekte olan şeklinde. Bu kitapta ise birbirinden farklı biçimde anlatılan olaylar var ancak kime ya da neye göre oluyorlar ben yakalamakta zorlandım. Hangisini doğru kabul etmeliyiz ya da bir doğru var mı? Bu karakterlerin farklı boyutlarda yaşadıkları olaylar iç içe mi geçmiş, bir olay farklı farklı şekillerde aynı anda aynı insan tarafından mı yaşandı? Olcayto fotoğrafları hem sahaftan alıp hem de onları almak için Madam Arthur Bey ile görüştü mü mesela? Olan biteni anlayayım diye düşünmekten galiba beynim yandı.
Aslında kitap boyunca Mine Söğüt sık sık "zaman çok geniş" diye tekrarlıyor. Kurgu da zamanın eğilip bükülmesi üzerine kurulu. Aynı zaman aralığında yaşadığın, aynı yaşlarda olduğun biri senin annen olabiliyor örneğin. Belki de sadece onun için zamanın işleyişi farklı ve senin için de öyle. Bir yana savrulmuşsunuz ve zaman size aynı davranmamış. Farklı bir kitap, bir miktar da zorlayıcı ama bir yandan da başlayınca merakla sona geliyorsunuz, karakterler de çok ilgi çekici. Yalnız başlamadan önce sıradışı olduğuna kendinizi hazırlamanız gerekiyor. Yoksa şaşkınlıkla bir miktar bocalatıyor.
Efendimiz size bir şey söyleyim mi, bu dünyanın hiç tadı kalmadı.
Bir söz okumuştum, "Acı duyabiliyorsan canlısın, başkalarının acısını duyabiliyorsan insansın." Ne ince bir ayrım değil mi? Tıpkı nefes almakla yaşamak arasında olduğu gibi.
"Mübadele"
Sözlük anlamıyla değiş tokuş, takas.
Ne kadar basit bir kelime değil mi?
Kimi sözcüklerin ağırlığını yaşayana sormak gerek... Lozan
·
Puan vermedi
"Ruhunu yitirmiş bu çağın vebası; düşünememek değil, hissedememektir.”
İnsan yazınca ya da yazabilme cesaretine ulaştığında, - yazdığı ne olursa olsun - bir kahraman yaratır kendine. Ve o kahramana düşünde tasarladığı bir dünya hediye ederken, durduk yere karşısında olan insanlara, muhataplarına söyleyemediği, söylemek istemediği bir dünya sözü o kahraman aracılığıyla iletir. Bilir ki, söyleyeceği şey çok değerlidir, bir çırpıda söylenip de kuru kalabalığa karışmasın, kaybolmasın, yok olmasın. Bunun farkında olarak yazar; güçlü karakterler yaratır ki o karakterin her sözünün, her davranışının, okuyucuların belleğinde travmatik bir etki yaratsın ister.
Yazarın gücü, nefes üflediği cümlelerinde gizlidir. O güç, okuyucuyla etkileşime girdiğinde görünür olur.
Dostoyevsky'nin "Ruhunu yitirmiş bu çağın vebası; düşünememek değil, hissedememektir." sözünü söylettiği Kirilov, belki romanın diğer kahramanları gibi baş rolde olan biri değildir ama en az diğerleri kadar önemli bir yerdedir Ecinniler romanında.
Son söz; hissetmenin, yaşamı sorgularken akıldan fazlasının lazım olduğu durumlarda başvurulacak bir özellik olduğunu unutmamamızdır. Çünkü hiçbirimiz yaşadığımız bu düzen içerisinde ana karakter değiliz, aklımız da bir yere kadardır. Akıl, rutini salık verir. Hisler gerçek benliğinizi ortaya çıkarır...
Öktem Gündoğan
Kıyamet belki de hiç beklemediğimiz bir şekilde gelecek
İthakinin bilimkurgu klasiklerini okumayı seviyorum. Bu kitabı da geçen sene bir kitap fuarından almıştım. Yıllar önce filmini izlemeye başladığımı hatırlıyorum ama sanırım sonunu getirmemiştim gerçi incelemelerden anladığım kadarıyla film ve kitap arasında farklılıklar var. Filmin daha iyi olduğunu söyleyen incelemeler gördüm bu yüzden bir gün
Hayat şimdi ve burada. Peki ben neredeyim?
Her nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir, Charles Baudelaire'in bu sözünü yıllar önce duyduğumda tam olarak beni yansıttığını biliyordum. Olduğum konum ne kadar iyi, dostlarım ne kadar candan, uzatılan yardım eli ne kadar içten olursa olsun hep bir eksiklik, bir tamamlanamamışlık hissi... Bir "sanki her şey daha farklı ve
