Dilbər
@bellezza
C'est la vie
Öğretmen
14 September
70 reader point
Joined on June 2020
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Dilbər yorumladı.
“seni düşünmek güzel şey...”
"Dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.."
Dilbər yorumladı.
Perdeleri çiçekli olan bir evimiz olsun diyorum. Gülme öyle. Bir tek kadının hayalleri mi olur sanıyorsun. Nerde kalmıştık? Doğru… Perdeleri çiçekli olacak… Senin de çiçekli elbisen olmalı bol bol. Sana çok yakışacak biliyorum. Sende gül bahçesinin içindeki en güzel gül gibi olacaksın eminim. Evimiz diyorum. Ağaçlık bir alana baksın. Kuşların gökte uçuşunu rahatça görebilelim. Sen pencereden dışarı bakmak istediğinde bende belinden sarılıp sana eşlik edeyim. Eşya mı? Az eşya iyidir sevgilim. Ferah ferah olsun evimiz. Hem ben eşyaları değil seni görmek isterim. Sonra küçük bir ön bahçesi olsun. Şöyle ormana nazır… Hani şu salıncak gibi sallanan koltuk gibi şeyler var ya. Amaan neydi onun adı… Neyse sen anladın di mi? İşte bir de ondan olsun. Oturalım birlikte. Sen omzuma yaslan. Bir elimde de çay. Çay mı ne alaka? Çaysız olmaz be güzelim. Saatlerce oturalım öyle. Uyuruz belki de. Sen olduktan sonra her yer pamuktandır bana… Hatta dibimizde de göl olsun bir tane. Şöyle içinde rengarenk balıkları olan. O kadar parayı nerden mi bulcaz? Hayaller de paralı değil ya sevgilim.
"Bir tek kadının hayalleri mi olur sanıyorsun" 👍👍
Dilbər yorumladı.
Sabahattin Alin’nin en sevdiğiniz alıntısı?
👇🏻
Çayı, kitapları, Eylül'ü, maviyi, denizi seviyorum. Ve tüm adaletsiz insanlardan eşit derecede uzak duruyorum.
Reader Follow Recommendations
Dilbər yorumladı.
Korkular... Küçük kalbinin korkudan atış sesleri, hayata hep korkuyla bakan, ağlayan bir çocuk. Hayatın ona doğar doğmaz attığı bu tokatla başladı yaşamı... Henüz 3 yaşındayken kaybetti, masalının kahramanını, yani babasını. Babasının ölüm haberini duyan bir çocuğun hıçkırıklı ağlayışları ile başlıyor hayat onun için. Babasının ölümünden 9 gün sonra doğum günüydü...
Hayalleri, planları babasıyla birlikte resminin olduğu doğum günü pastası bir mumu üflemişcesine uçup gitti. Günlerin hızla geçmesini bekleyen ve ölümün sessiz çığlıklarından habersiz, bir çocuk.
Aslında yaşam onun için şimdi başlıyordu. Çünkü onun masalının kahramanı artık yoktu. Hep bir umutla her gün geleceğine inanıyordu.Ta ki annesinin ona söylediği bir kaç kelime ile umudunu kaybediyor ;
- '' Artık baban gelmeyecek oğlum, o öldü.'' dedi, ağlayarak.
Damon ölüm kelimesinin kavramını bilmeyecek kadar ufaktı. Annesinin gözlerinden düşen her bir damla artık babasının geri gelmeyeceğine şahitlik ediyordu, annesinin göz yaşlarını minik elleri ile silerek ;
- '' Ne olur anne, sen ağlama, söz bir daha babamı sormam. Ne olur ağlama ANNE '' dedi, titrek ve korku dolu bir sesle.
Ve o günden sonra ölüm kelimesi her aklına geldiğinden annesinin göz yaşları aklına geliyordu...
Küçük kalbinin korkudan atış sesleri.. Başarılar, çok güzel.
