Hayatlar ve Pencereler
Herkes hayata kendi penceresinden bakıyor.
Kimi, karşı pencerede duran renk renk çiçeklere imreniyor. Emin de, Ethem de, Ekrem de hep kardeşlerinin daha iyi hayatlara sahip olduğunu düşünüyor, onların taşıdığı yüklerden habersiz.
Kimi, perdesini örtmüş en koyusundan. Güneşe küsmüş belli. Mürüvvet gibi. Sustukları boğazında büyüyor, hasta ediyor onu hayata küskünlüğü.
Kimi pencerenin önü bahar, ardı kış. Sevgi öyle bir bahar gösteriyor ki herkese, kimseye içindeki ayazı hissettirmiyor.
Kimi, karşı pencereden ona bakanların içeride olan biten her şeyi gördüklerinin farkında bile değil. Hülya her şeyin farkında oysa. Çekilen vicdan azabının da, yalanlarla bezenmiş satırların da.
Kimi, hayata son kez bakiyor o pencereden. Kazım Baba gibi. Taşıdığı sırrın yükü belini bükmüş, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Bir daha açılmıyor onun penceresi.
Çok azı yüklerinden kurtulunca artık pencerede durmaktan vazgeçip sokağa inecek kadar cesaretli. Hem de el ele...
Eser bir konuyu öğrenme tekniklerinin çok yeteneğinizi geliştirmek üzerine. Yazar öncelikle yeteneğinizi bulmak için içinizden gelen çağrıyı nasıl dinleyeceginizi anlatmış. Sonrası maalesef sabır ve konsantrasyon. Kısaca; sabır ile gittiğiniz yoldan vazgeçmemeyi, konsantrasyonla çalışmaya odaklanmayı kastediyor. Eee ben acayip yetenekli bi fırlamayım, hem laptopa bakarım, hem televizyon izlerim, hem de takla atarım diyen varsa söyleyin ona ustalaşmak için 2 misli zaman harcamak zorunda. Ben demiyorum, yazar diyor. Eserde ustalaşma yolundaki kişiyi yazar, çırak diye tanımlıyor ve bu yolda başına gelecekleri, hem kişisel, hem sosyal açıdan ele alıp tavsiyelerde bulunuyor. İlerleyen bölümlerde yazar belli olgunluğa erişen ustaların sıradışı yaratıcılık özelliklerini ele almış. Verilen örnekler yazarın çağdaş ustalar dediği ondan fazla çığır açan kişi üzerinden açıklanmış.
Biraz ağır sindirilen bir eser ama değerli bir çalışma, tavsiye ederim.
Yazarı çok sevdiğimi her zaman dile getiriyorum ama genel anlamda bir problemi olduğunu düşünmeye başladım. Kitaplarının sonları hep çok hızlı oluyor. Sanki belirli bir sayfa sayısı varmış ona sığdırmaya çalışmış son düzlükleri gibi... Aceleye gelmiş sonlar okuyucuyu rahatsız ediyor birinin bunu yazara söylemesi lazım.
Kitabın konusundan bahsedeyim biraz; Charlie ve Silas bebekliklerinden beri arkadaş ve 14 yaşından beri de sevgililer ama bir gün saat 11.00 da bir an da ikisi de her şeyi unutmuş bir şekilde kendilerine geliyorlar. Çok kısa bir süre içinde önce sevgili olduklarını sonra da ikisinin de aynı durumda olduklarını fark ediyorlar ve bunun sebebini bulmaya çalışıyorlar ama hızlı davranmak zorundalar çünkü hafızaları her 48 saatte bir sıfırlanıyor.
Kitabın konusu çok güzel, belli bir yere kadar da gayet güzel işlenmiş ama bazı şeyler yarım yarım kalmış. Yaşanan bazı olayların hesabı hiç sorulmadı mesela(spoiler olmasın diye söyleyemiyorum).
Açıkçası yaşadıkları bu şeyin sebebi de beni tatmin etmedi. Daha tatmin edici bir şey isterdim, vodoo büyüsüne bile okeydim yani:D Bir diğer tatmin etmeyen şey ise sonuydu. Sonundan pek bir şey anlamadım, tekrar mı oldu? Olmadı mı? Arada kalmış bir sahne ile bitti bence. Daha net olsun isterdim.
Kunmayacak bir kitap kesinlikle değil ama kurgu daha iyi bir sonh hakkediyordu bence
Okuyucu ile konuşarak ilerleyen bir polisiye eseri Ailemdeki Herkes Birini Öldürdü. Ana karakter, kendi iç düşüncelerini aktarırken kendimizi onun yanında katilin peşinde giderken buluyoruz. Benim için bu eserin hızlı okunmasını sağlayan unsur, anlatıcının eserin içerisine okuyucuyu da katması oldu. Böylelikle okuyucu sayfaları çevirirken soğuk
#Okudumbitti
#AğabeyineÇiçekTaşıyanKız
Bir doğu batı sentezi ...
Batının Doğu üstündeki sömürüsü...
Kuralların belli olmadığı, kişiye, ırklara göre muamele yapıldığı yerler ...
Doğuya sanatı için giden bir abi, Tetsurò ve Batı da Fransa da eğitim görmüş bir çok dile, kultere sahip olan kız kardeş Kaoru.
Tetsuró,
Ailesinin ısrarları ve başarısına rağmen o ressam olmak istiyordu . Onu çeken ise doğu kültürüydü. Fırçasını, boyalarını, kağıtlarını kullanacağı yer bu coğrafyadaydı. Hayatının büyük kısmını gezerek geçiriyordu çünkü ruhu buna uygundu . Fırçasını bu şekilde güçlendireceğini düşünüyordu. Ta ki Endenozya nin Bali şehrine gelene kadar...
Bir bataklığa ya da bir tuzağa düşürülmüştü. Eroin.... Bu ülkenin kurallarına göre idam edilmeliydi .
Peki Japonyanın kuralları, elçilikler ne düşünüyordu...
Ailesine bilgi verildiğinde annesi babası kız kardeşinin gitmesini istediler , o her şeyi halledendi çünkü.
Batının ve doğunun kültür çatışmasını,
Emperyalizmi ,sömürgeciliği, olayın geçtiği yerlerin kültürel özelliklerini oldukça güzel anlatmış. Mistikte biraz zayıf kalmış olsada , kitabın derinliği daha baskındı.
Oldukça akıcı, kolay okunan bir kitap.
#DoğadaKitapOkumaKulübü
Kitap birincisinden daha çok sardı ama içine çekmedi beni bir türlü. Büyük bir şevkle okutmadı kendisini açıkçası. Özellikle sonu beni çok kırdı. Gerçi tek kitapta geçen, sonu belli, nefretten doğan aşklara alışık olduğumuz için belki de bu konuyu 3 kitaba yayılmış şekilde okumak zor geliyor. Jude'un bir şekilde ailesi için yaptığı fedakarlıkların takdir edilmemesi, ikizinin ihaneti çok kırıcıydı. Üçüncü kitaba başlamak için hiç sabırsızlanmıyorum şuan.
Ek olarak çeviride bazı kısımları karakterle hiç bağdaştıramadım. Hele de Jude'un ayol dediği zamanı. Ayol dedi. Jude. AYOL. DEDİ.
