Asıl üstünlük, ancak Allah’ın, Resulü’nün ve müminlerindir.
Yok, asıl kendi kendinle başın dertte, kendi kendinle sorunların var: Ne istediğini bilmiyorsun. Değerli düşünceleri pek beğeniyorsun ama izlemiyorsun onları. Mutluluğun nerede olduğunu görüyorsun fakat oraya varmaya cesaretin yok; madem önündeki engelin ne olduğunu kendin görmüyorsun, bari ben sana söyleyeyim: Geride bırakacaklarının büyük şeyler olduğunu sanıyorsun. Erişmeye niyetlendiğin o huzuru hedef aldığın zaman, geride bırakacağın yaşamın parlaklığı seni alıkoyuyor yolundan; sanki çamura, karanlığa gömülecekmişsin gibi.
Sayfa 91 - Jaguar KitapKitabı okuyor
Bende gördüğün tutukluğun asıl nedeni, övünmekten korkumdur. Değilse, ben gerçekte şen şatır bir insanımdır…
Sayfa 83Kitabı okudu
Barnabas İncili’nin akibeti nereye varacak?
Barnabas İncili’nin akibeti nereye varacak?
1983 Kışında, Şırnak'ın Uludere kazasına bağlı "Kela Memo" mevkiinde av köpekleriyle avlanmaya çıkan Timurhan Ağa ve adamları bir ara köpeklerini kaybederler. Köpeklerinin yeraltı gibi bir yerden seslerini işitirler. Mağara gibi bir yerden girdiklerinde aşağıya doğru yol olduğunu
Tarih. Ben tarihi takmam, tarihin canı cehenneme demeye kalkışırsan, bilesin ki asıl senin canın cehenneme yönelmiştir ve belki yarı yolu kat etmiştir bile.
Sayfa 34 - şûle yayınları, ikinci baskı, 2004, cağaloğlu
Clay aralarındaki binlerce kilometrenin, onu Julia'nın yalanlarına ve canını yakma ihtimaline kar- şı koruyacağını düşünüyordu. Aralarındaki kilometre farkını kapatmadığı sürece sorun olmazdı. Bu yüzden de telefonu çalıp da ekranda Julia'nın adını görünce hemen cevapladı.
"Merhaba."
"Selam," dedi Julia uykulu ve
Sayfa 55
"Aslında hayatımı garanti altına aldım. Düzgün bir işim ve rahat bir yaşamım var.
Bakıldığında gayet normal bir şekilde ilerleyebilirim. Zira fiziksel dünyam da sade ve huzurlu. Lakin zihinsel evrenim epey yoğun ve fazlasıyla dolu. Bütün bunlarla beraber biliyorum ki yapmak istediğim çok fazla şey var. Başaracağım çok fazla hedef var. Üzerinde çalıştığım çok fazla iş var. Kimseye anlatmadığım şeyler var. Ve elbette emin olduğum bir şey var ki bütün bunları bir kenara bırakmayı hiç istemiyorum. Bunun yerine zorlu, mücadele dolu bir hayatı tercih ediyorum. Artık farkındayım, belki yıllarca kaçtım gerçeklerden duygusal kontrol maskesi altında, lakin gerçek duygusal kontrolümü asıl şimdilerde yapıyorum. Platon'un at arabası alegorisinde olduğu gibi atların üzerinde ilerliyorum lakin ne arabacıyım ne de oradaki atlar benim. Ben sadece onların üzerinde yolculuk yapıyorum. Çünkü duygularıma güveniyorum. Onların bilgeliğine güveniyorum. Onlar kendi yolunu bulacaklar. Özgürce ilerleyecekler. Bazen siyah at bir tarafa çekiştirecek bazense beyaz at diğer tarafa. Ancak hiçbiri yolcuğa engel olamayacak. Nihayetinde kaos, entropiye dönüşecek ve her şey yoluna girecek. O yüzden diyorum ki: Duygu, çaba, zaman. Devam..." (Jack Brighty'den)
Etrafımda her şey değişiyor, asıl ben değişiyorum.
Sayfa 60 - Ötüken NeşriyatKitabı okuyor
Her şeye sahip olabilirim, bankalardaki kasaları açıp içlerindekileri alabilirim, ısınmak için banknotları yakabilirim.
Asıl ihtiyacım olan şey yok: İnsan sıcaklığına sahip değilim. Birinin bana "nasılsın?" dediğini duymak için dünyadaki bütün altınları verebilirim
Sayfa 29
2023 Haziran..
Öylesine bir gündü, yeni değil de sanki geçmiş günlerden biriydi, öyle gibiydi.. Kaç gece yalnızlık sancısyla kıvranıp durmuştum. Öyle acımaszdı ki geceler, gökteki yıldızlar yüreğime atılan birer taş gibi gelmiştti bana.. Yine de herşeye değerdi bekleyişim.. Bütün yollar sana çıkıyordu ama ben asıl senin yolunun benimkiyle kesişmesini bekliyordum.. Aylar geçti hep vardn ama bir tek o an yanımdaydın.. Biraz yabancıydın bana, biraz da tanıdık. Şaşkındık, şaşkınlığmız çok fazla yanıyordu yüzümüze.. Göz göze gelmek hiç bu kadar zor olmamıştı.. Bir bakıştan bin anlam çıkarmak buna denirdi işte.. Yüzümüzde birbirimize ait izler arıyorduk bakarken.. Ne çok duymuştum sesini ama sanki ilk kez konuşuyordun.. İlk kez söylediğin cümleler sahibiyle bütünleşiyordu.. Düştükçe gülüşün yüzüne, sessiz olan her şey konuştu içimde.. Yine de sözler bir türlü çıkmıyordu ağzımdan.. Oysa boynuna sarılıp 'Sen aylardır beklenen, sen yıllardır özlenensin..' demek istiyordum..!
Ben de, ne zaman çaresiz kalsam yaptığım şeyi yapıp gerçeklerden kaçtım. Yıllardır aynı yere kaçıyordum. Bir hayale... Tam Habil'i öldürecekken Kabil'in karşısına çıkmamla başlayan bir hayal. Önce Kabil'in öfkesini onunla konuşarak dindiriyor, ardından iki kardeş arasında sonsuz bir barış sağlıyordum. Ancak asıl hayal sonrasına dairdi. Çünkü hayal etmesi en zor olan oydu: Kabil Habil'i öldürmemiş olsa, bugün dünya nasıl olurdu?
Sayfa 245Kitabı okuyor
