Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Amerika'da işlenen bir cinayet... Ölen Mardin'li Hüseyin. Ölmeden önce "Ben bir insandım" dediği duyulur.
Çocukluk arkadaşının cinayetini araştıran gazeteci İbrahim, Işid'in zulmünden kaçmış Ezidi kızı Meleknaz ve Meleknaz'ı kurtarmak uğruna tüm ailesini karşısına almış Hüseyin... Aynı zaman diliminde bir arada olamasalar da, hikayeleri birbirine geçmiş üç insan ve Türkiye'nin bugününün acı gerçekleri...
Yüreğim parça parça okudum. Mardin'de kaldım, bir süre buralara dönemedim kitap bittiğinde. "Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz. Ortadoğu’nun âdeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur."
Kitap bitmişken bile aklımda kendini uçurumdan bırakmış Ezidi kızı Nergis ve son sözleri: "Ben bir insandım..."
Nar Ağacından hatırlamalarla Ezidilerin 'tarumar' hayatları. Gayet güncel bir kitap. Zülfü Livaneli yine çok çok iyi. İnsanlıktan, insanlığımdan utandırıyor. Oysaki ben bir insandım.
Kendime spoiler/özet
İbrahim Mardinli İstanbulda yaşayan bir gazeteci. Çocukluk arkadaşı Hüseyin 'in ABD'de Faşist bir grup tarafından öldürülmesi üzerine olayı araştırmak üzere Mardin'e gidiyor. Hüseyin sağlıkçı, dini bütün bir insan orada zulum altında yaşayan insanlara yardım ediyor. Mülteci kamplarında Meleknaz adlı Ezidi bir kıza aşık oluyor fakat ailesi onu istemiyor çünkü kız halkça kabul edilmiş şekilde şeytana tapıyor (melek tavusa). Hüseyin kızı ve kızın bebeği Nergisi eve getirior. Başta Ezidi olduğunu bilmiyorlar. Öğrenince evin kapısını laciverte boyatım her yere marul asıyorlar(Ezidiler korkuyo) daha sonra Hüseyin kızı İstanbula gönderiyor. bi şekilde kendi AABD'ye gidiyor ve orda öldürülüyor. İbrahim Mardin'de Hüseyinin ailesinde kendi arkadaşı Mehmetten olanları öğreniyor.Ezidilerin Şeyhine gidiyor o Ezidileri anlatıyor. Onun izniyle kampta Zilan adlı kızla görüşüyor o da radikalcilerin kendilerine neler yaptıklarını (tecavüz vb.) anlatıyor İbrahim böylece Hüseyin için geldiği Mardin'de Meleknazın peşine düşüyor onu araştırıyor. En sonunda çaresiz dönüyor İstanbulda arıyor ve buluyor Meleknaz İbrahimle görüşüyor fakat ona aşık olmaya başladığını fark ediyor. Meleknaz ona karşılık vermiyor... Kitap biraz eksik kaldı sanki gerçekten mutlu olmalıydılar :/
Yine döktürmüş gönlümün efendisi..
Ortadoğu yüzyıllardır kanayan bir yara. Asla kabuk tutmuyor. Savaşlar, cinayetler, sebebi bilinmeyen ölümler, ortadan kaybolup asla bulunamayan insanlar, sigara karşılığında satılan kızlar, çocuklar, tecavüzler, açlık, yokluk, sefalet... Kitapta da vurgulandığı gibi doğduğun coğrafya, kaderindir gerçekten de.
Üzücü hatta sarsıcı.. Kısa , bir solukta okunan güneydoğu hikayesi.. bitirdiğinizde yoğun düşüncelerle birlikte aklınıza takılan acı bir cümle : 'Ben bir insandım..'
*Ben bir insandım...*Bu cümlenin ağırlığını okurken farkettim..Bitmesini istemediğim bir kitapti.Meleknazin yaşadıkları , soğukluğunun nedeni ,çaresizliği aynen hissediliyor.Ve okurken de insan soğuk ve derin bir huzursuzluga kaplıyor
Usta yine döktürmüş, kısa , öz ve son derece çarpıcı , yüzümüze tokat çarparcasına içinde bulunduğumuz coğrafyanın koşullarını, saplandığımız Ortadoğu bataklığının etkilerini anlatmış. Beni oldukça etkileyen bir kitap oldu. Hem sonunu merak ettim hem de bitmesin istedim. Konu o kadar yoğun ve çarpıcı ki tadımlık kaldı, daha uzun olsaydı dedirtti. Yaşananlar çok derinlemesine ele alınmasa da insana derin bir huzursuzluk hissi veriyor. Yezidileri ilk kez bu kitap ile tanıdım. Savaşta kadın olmanın zorluğunu iyi anlatmış. Yezidi kadınların yaşadıkları acıların, şiddetin Boşnak kadınların yada dünyanın savaş olan herhangi bir yerinde yaşayan kadınların yaşadıklarından maalesef farkı yok. Kozmopolit bir şehir olan Mardin üzerinden hikayenin anlatılması çok iyi olmuş. Atam yurtta sulh cihanda sulh diyerek ne doğru demiş . Komşun yangın yeri ise sana kalan kocaman bir huzursuzluk oluyor. Küreselleşen dünyada maalesef terör de acılar da yayılıyor. Tabi insan olana. Son söz beni de derinden etkileyen '' ben insandım. ''. Dini, dili,cinsiyeti,inancı ne olursa olsun insanlığını kaybetmeyen , insan gibi insan olmak dileğimle
Aslında başka bir kitabı okusam da, kitapçıda dayanamayıp bugün aldım beklediğim gibi de tek solukta okuyup bitirdim. Sanırım özeti "ben bir insandım" sözüydü; dünyayı ve insanlığı yok eden bencil hayatlarımıza bir sitem. Kitabın içinde gönderme yaptığı gibi Mutluluk romanını hatırlattı bana, orada kürt kızı Meryem burada ezidi kızı Meleknaz, Dünyanın en kadim kültürüne ve şu an en geri kalmış çağını yaşayan Ortadoğu'da birbirini yiyen insancıklar.