Ben bu senenin ilkbaharına kadar normal bir insandım. Bir gün bütün sahip olduklarımın aniden ortadan kaybolabileceğini anladım ve akıllı biri gibi tepki vermek yerine telaşa kapıldım. Bunun sonucunda uyuşuklaştım. Hissizleştim. Tepki vermekten ve değişmekten âciz hale geldim. Onca uykusuz gecenin, hayattan keyif almadığım onca günün ardından en korktuğum şeyi yaptım: Tehlikelere meydan okuyarak ters yöne gitmeyi seçtim. Dünyada bunu yapan tek kişi olmadığımı biliyorum, insanlar kendilerini yok etmeye meyillidirler.