Selamlar, ben Leyla.
KESİNLİKLE ilk kitabından daha çok sevdim. Karakterler ve olaylar biraz daha oturmuş gibiydi. En azından lise draması yoktu, ki bence bu iyi bir şey çünkü karakterlerin yaşı küçüldükçe salaklık seviyeleri o kadar artıyor.
Penelope Douglas Atlılar grubu içindeki tüm dramayı Damon’a sakladığı için, bu kitapta Kai’dan çok Damon’dan bahsedildi. Ancak benim için sorun yok çünkü Kai bu haliyle mükemmeldi. Bolca yetişkin içerikli ve tetikleyici sahneler mevcut kitapta, lütfen okurken ona göre okuyun. Ve bence yetişkin içerik yazmakta yazarımızın eline su dökülmüyor. Kitabı okurken telefonum alev alacak diye korkmuştum (şaka). Kitabımız son şeytan gecesinin üzerinden bir yıl geçmiş şekilde başlıyor. Eskinin dostu, şimdinin düşmanı Damon pimi çekilmiş bomba gibi ve gölgelerde gizleniyor. Karakterlerimiz hiç olmadığı kadar diken üstünde ve Kai… yalnızca artık huzur bulmak istiyor, ancak aradığı huzur şeytanın ininde. 6 yıl önce tesadüf eseri tanıştığı ve elinden kaçırdığı Banks ile tam olarak orada şeytanın ininde tanışıyor. Banks, sevdiğim karakterlerden birisi oldu, yaralıydı, güçlüydü ve kafasına göreydi, en azından Rika gibi şımarık ve canı sıkılan zengin bebesi değildi. Son kitabı okumadığım için gelişmelerden haberim yok, ancak kendisine ait bir kitabı hak eden bir yan karakter var, o da Alex. Çok tatlı bir şeydi, umarım yazar onu görmezden gelmez ve Will’le aralarında bir şeyler olmasa bile ona ait bir kurgu okumayı severim. Düşüncelerim bu kadar, öptüm Çok.
