Ben de olmak istemiştim... İşte hikayenin son sözcüğü. Aralarında ilişki yokmuş gibi görülen bütün çabalarımın altında aynı isteği buluyorum: varoluşu içimden atmak, anları yığından sıyırmak, bükmek, kurutmak, kendimi temzilemek, katılaştırmak, sonunda...
Bu şiirden bir bölümü attım
Kilometrelerce uzağa
Tavşanlı pijamalarımla balkona çıkıp el salladım ardından
Benzin istasyonunda sigara içiyordu bir dize
Havaya uçuracaktı şiirimi az daha,
Attım.
Lokum getirmişti ve kitap,
Ben ruhunu getirsin istemiştim oysa.
Onu da tam buradan attım.
Ben ne de olsa yakıp yıkanlar listesinde
Ölü ya da diri arananlardanım.
Sayfa 60 - Metis yayınları
ATEŞPARE || 
ceren ötenkaya
Adalet peşinde koşarken kendi kimliğini kaybeden bir seri katil: Aşkın. Üstün zekası ve kan dondurucu oyunlarıyla yıllardır yakalanmayan, kimliği bilinmeyen, tüm dunyanın aradığı bu seri katil ona gelen her işi içindeki vahşetle başarıyla tamamlamıştır. Ancak bir gün karşısına yeni bir kurban çıkar. Bu kurban Cebonayan
Güve-n (Yuva)
Anneme göre güvenilmeyecek biriydim ve güvenilmez bi insan olduğum için hayatımda var olan kişilere de güvenemeyeceğime inanmak istemiştim. Yalnız kalamazdım. Tek güvenilmez kişi ben olamazdım… Ve herkes bir gün o güvenimi zedeleyecek şeyler yapacaktı.
“Biz de güzel yemeklere veda ettik. Sadrazam iken bile halkın yediği kara vesika ekmeğini yerdik. Bir gün iaşe nazırı İsmail Hakkı Paşa evimize gelmişti. Sadrazamın evinde çamur gibi ekmek yendiğini görünce bizim şoförü yanına çağırmış ve ertesi günü kendisini görmesini istemiş. Şoföre ertesi günü bir torba beyaz ekmek verip eve yollamıştı. Doğrusu ben ve Paşamın annesi pek memnun olmuştuk. Akşam eve geldiğinde sofraya oturduk. Beyaz ekmeği görünce, en küçük dilimleri bile topladı ve şoförü çağırıp şu emri verdi:’Bunları İsmail Hakkı Paşa’ya götür ve selamımı söyle. Biz, her gün vesika ile ekmeğimizi mahallemizin fırınından alıyoruz. Bu ekmeğe ihtiyacımız yok. O sırada annesi hastaydı ve biraz ayırmasını istemiştim. Kesin bir dille:’ o ölürse ben de ölürüm ama, herkesin ihtiyar annesi var, onlar ne yiyorsa benim annem de onu yiyecektir demişti.
D. icin
Sen o gün o süt bidonlarıni devirip herife (üstelik vasıfsız)kaçtın ya işte ben tam da o gün yine küçük çocuk kalbimle evimize gelmeni bekliyordum .Sana o gün yeni okudugum "Sütçü Kız"masalını okuyacaktim,belki yine bana gulumseyecektin hem de gözlerinin içiyle, bekledim bekledim gelmedin kitabı attım bir kenara sana o masalı okumayi o kadar çok istemiştim ki gönlümdeki sana dair ilk yarayı işte o zaman açtın.Sen anlamazsın sen kendinden başka hiç kimseyi anlamazsın.