•Aldatmak - Paulo Coelho•
"Zaman insanı olduğundan farklı birine dönüştürmez. İnsanı olduğundan farklı birine dönüştüren tek şey sevgidir."
Merhabalar, 
Paulo Coelho'dan yine harika bir kitap okumuş bulunuyorum. Sevgiyi, hoşgörüyü, empatiyi o kadar güzel ve içten anlatmış ki kalemine bir kez daha hayran kaldım. Merakımdan kendimi durduramadım ve bir kitabın daha
en acı tarafı da bu işte.. korka korka sevdiğin birini hiçbir şey olmamış gibi kaybediyorsun..
ben hayatım boyunca birçok şeyle savaştım.. çok vuruldum, çok yara aldım, çok kaybettim.. ama hiçbir şey senin kadar yaralamadı beni.. hiçbir acı senin kadar üzmedi, kırmadı, yormadı..
düşmanın olsam o zaman hak verirdim..
ben senin neyindim?..
ezgin kılıç
Sanatçılar / sanatçı adayları aslında herkes tarafından farklı farklı tasnife uğramıştır: Unutturmayanlar— hatırlatanlar, yalnızca izleyici ( izlenimci değil ) durumundakiler, algı genişletme uğraşındakiler, zekâ yatıştırıcılar, bire birciler, bire çokcular, nüveciler ( meselenin aslıyla ilgilenenler ) gibi ben de kimi ana başlıklar altında toplayabilirim bu insanları; aşırı güç bir analiz sayılmaz.
Genelde nitelikli yahut niteliksiz okurlar yazarlara hayran olurlar. Derin bağlar beslerler o yazarlara karşı. Fakat ben okurlara,gerçek ve entelektüel okurlara da hayranlık duyanlardanım. En az saygın bir yazar gibi büyürler gözlerimde. Onların okudukları kitapları okumak için sabırsızlık duyarım öylesine bir hayranlık bu..
Alçak gönüllülüğe hiç de taraftar gözükmeyen Kepler buluşlarını şu sözlerle anlatıyordu:
Bu seslerin senfonisini duyabilen bir insan, zamanın sonsuzluğunu bir anda bile kavrayabilir ve azıcık da olsa Tanrı’nın, En Büyük Sanatçı’nın zevkini tadabilir... Kutsal coşkunun girdabına bırakıyorum kendimi... Kalıbı döktüm ve kitabı ben yazmaktayım... Bu kitap ister şimdi okunsun, ister gelecek kuşaklar tarafından okunsun, fark etmez. Tanrı’nın da bir tanık bulabilmek için 6.000 yıl bekleyişi gibi.
Ben gene eskisi gibi dünyadan uzak ve daima tasavvurlarımın ve iç dünyamın bir oyuncağıydım
Ben aşk adamıyım,
Sevmeye geldim insanları,
Gönlümle, elimle, kafamla sevmeye;
Hesapsız, karşılıksız,
Ayrılık gayrilik gözetmeden.
Gün gelip gidersem şayet,
Öyle severekten gideceğim ki,
Karanlık kıyılardan bile olsa,
Candan selamlarım,
Civarımdan geçecek gemileri;
Güneşli gemileri;
Şarkılı gemileri;
İçlerinde kendim varmışım gibi!
Cahit Sıtkı Tarancı
Herkes bahar vakti bir şenlikteymiş gibi mutlu. Bir ben annesini kaybetmiş bir çocuk gibi şaşkınım..
Gözleri, zemzem suyunda yüzen üzümler gibi parlıyordu..Frambuazlı dudaklarından dökülen her hece büyüleyiciydi.
Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü
Aylardır gitmiyordum. Deniz kıyısına gittim. Ben aylardır gökyüzüne de bakmıyorum. Bir eski mavilik işte. Bir gece soluğu. Güneş salkımı. Dünya dışı bir dünya. Dönüyor. Su kırılınca köpük oluyor. Beyaz oluyor. Kumlar beşik gibi bir gidip bir geliyor. İnsanlar seviniyor. İnsanlar denize girince bağırıyor. Bilmiyorum. Ben ağladım .
Sayfa 66 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Şekerli sakızdan imal edilmişti sanki.Saçları, çilek reçeli köpüğü gibi parlıyordu.Bu kızla aynı ağaca yuva yapmak istiyordum..