Neden daha önce okumamışım
diye hayıflanarak okuduğum ve etkisinden uzun zaman çıkamadığım muhteşem bir eser.
Kitabın en gerçek kelimesi 'mücadele' bana göre. Açlıkla mücadele etmek, sevdiklerinin kaybıyla mücadele etmek, sorumlu olduğun insanlar için mücadele etmek ..
Joad ailesinin hikayesi bu kitap. Evlerini, tarlalarını, yerlerini yurtlarını anılarını kaybeden ve yaşayabilmek, hayatta kalabilmek için yollara düşen, bu yollarda kayıplar veren, açlıkla, soğukla, parasızlıkla ve kapitalizm ile mücadele eden bir ailenin...
'Belki öldürülecek bir adam da yok. Belki bu işi insanlar yapmıyor. Belki de senin dediğin gibi; bu işleri mülkiyetin kendisi yapıyor.'
'Derdini anlatan adamın derdi bazen sözleriyle beraber ağzından çıkıp gider.'
' Papazlıktan çıkmak ne iyi şey. Ben papazken kimse bana böyle hikayeler anlatmazdı. Anlatsa bile gülemezdim. Küfredemezdim. Şimdi istediğim kadar küfrediyorum. İnsan istediği gibi küfredince, rahatlıyor.'
'Beni dinlersen; ne fazla düş kurup kuşlar gibi havalara çık ne de kötümser ol böcekler gibi yerde sürün..'
' İnsanları kavga edecek kadar çileden çıkaran, ezilmektir.'
'İnsanın kendisi, bir ülkü uğrunda ıstırap çekmez ve ölmezse korkun, çünkü bu tek nitelik, insanın temelidir ve bu tek nitelik, insanı evrendeki bütün öteki şeylerden ayırır.
O kadar çok altı çizili cümlem var ki hangisini yazsam bilemedim, inanılmaz etkileyici bir kitap, gönülden tavsiyemdir
