22 Şubat 2018
İstanbul
Ahmed abime;
Mektubuma yeni başlamış gibi görünüyorum değil mi abi, ilk hitap edişimmiş, ilk cümleye başlayışımmış gibi. Yok ama. Sana mektup yazmayı dördüncü deneyişimdir bu. Sen nasıl yazıyordun ki acaba, canından çok sevdiğin Leylin'e? Hiç düzeltmeden içinden geldiği gibi mi, yoksa törpüleyerek mi? Ah, evet. Okudum
Uzun zamandır okurken sinir krizi geçirdiğim, başımı duvarlara vurmak istediğim, içinde sevecek bir şey bulamadıkça goodreads puanını düşünüp bir mantık bulmaya çalıştığım bir kitap olmamıştı. Sevmediğim çok kitap okudum ama beni bu kadar sinirlendireni görmemiştim.
Baştan söyleyeyim, kitabı sevenlere lafım yok. Yalnız bana fan girl modlarında
Şüphesiz Reşat Nuri Anadolu insanını en iyi anlatan yazarlarımızdandır. Sanırım bunun sebebini müfettişlik görevi ile Anadolu'da gezdiği için Anadolu insanını yakından tanımasına bağlayabiliriz. Ayrıca benim okuduğum 3. Kitabı olmasına rağmen en sevdiğim Türk yazarlarından biridir. Her kitabını bambaşka bir merakla okuyorum ve okumaya devam edeceğim.
Gelelim kitabımıza “Acımak”. Hepimizin bildiği bir kelime aslında “Başkasının uğradığı veya uğrayacağı kötü bir duruma üzülmek”, “Başkasının acılı durumundan üzüntü duymak” ve “merhamet etmek” okuduğum kitapta da hem canım acıdı hem de birilerine acıdım.
Güzel, dürüst bir adamın toplum şartlarıyla ne hale geldiğini, insanların yine ne kadar kötü, riyakar ve ön yargılı olduklarını bir kitapta daha anlamış bulundum. Ya da başka bir yaklaşımda daha bulunayım. Gerçekten bize kötü gelen ya da kötü olduğu anlatılan insanları ne kadar tanıyoruz? Annemizi, babamızı, kardeşimizi, arkadaşlarımızı sahiden tanıyor muyuz? Acılarına ortak olabiliyor muyuz? Peki başka bir soru daha neden bu ön yargı? Belki en kötü görünen insanların bile aslında o kadar kötü olmadıklarını anlıyorsunuz kitapta. Söyleyecek, eleştirecek çok şey var ama ben Mürşit Bey gibi susacağım.
Açıkçası ben okumaya başlamadan önce bu kadar sıra dışı ve harika bir kitap beklemiyordum. Başka bir bakış açısı katacak bu kitap size. Bana kattığının garantisini verebilirim.
Acımayı öğrenmek için mutlaka okuyunuz.
"Exorcism" eskimedi gitti. Amerikan gençlik filmlerinden diziler, oyunlar, çizgi romanlara kadar içine şeytan kaçandan geçilmiyor. Yanlış anlaşılmasın "The Exorcist"e bayılırım mesela, daha bir çok örnek de verebilirim bu konu üzerine. Fakat her ne kadar Anthony Hopkins'i çok sevsem de "Rite" gibi saçma sapan
Tarık Tufan. Tarık ağabey. Çok sevdiğim hatta en sevdiğim yazar. Yaklaşık 10 yıldır hem okurum hem de şahsen tanırım. Tanışma hikayemi belki başka bir sefer anlatabilirim. İnceleme için niye bekledim, demek ki bugüne nasipmiş. Diğer 6 kitabı hakkında da bir şeyler söylemek istiyorum ilerleyen günlerde.
Şimdi bu kitaptan bahsedelim. Kekeme
Hayal kırıklığı içimde bir çığ gibi büyüdü de büyüdü. Yorum yapasım dahi yok ama bir şeyler deneyeceğim.
Birinci kitap benim için büyüleyiciydi, daha bitmeden herkese okuyun ve okutun demeye başlamıştım. İkinci kitapla ilgili muhteşem planlarım ve hafif korkularım vardı. Derken haklı çıktım ve yazar çıktığımız o dağdan bizi yuvarlamaya başladı.
