Vazgeç demek kolay.
Ben nasıl unutayım seni.Seni unutsam gözlerini,sesini,güzel gülüşünü unutamam.
İstemedin beni,ilk defa bir kişiyi bu kadar istedim,o da beni istemedi.
Ben bu kadar severken seni,gözünün önünde ağlamamak için zor dururken gittin güldün o kızlarla.
Öyle bir hevesle seni sevdiğimi söylemiştim ki,olmaz dedin, vazgeç bu işten dedin.
Yine de vazgeçemedim senden, unutamadım.
O kadar işlemişsin ki içime her yerde sen varsın.
Eskiden boş duvarı gülümseyerek izleyen ben şimdi, ağlayarak izliyorum.
Size vazgeç,unut demesi basit.
Çok üzgünüm.
Çok kırgınım.
Hep derdim babandan başka kimseye güvenme, bağlanma.
Seni babama çok benzettim ben,ilk defa bu kadar değer verdim bir erkeğe.
Teşekkür ederim belki en büyük pişmanlığım olmadın ama çok iyi bir ders verdin.
Bir daha kimseyi böyle sevmem,reddedilsem bile tekrar yazmam,o beni sevmesede onu severim demem.
Bir gülüşün yeter dedim, güzel gözlerin hep gülmekten kısılsın istedim,seni hep uzaktan izleyebilmek istedim.
Çok şey istemedim senden,elini tutmak, sesinden şiir dinlemek,sadece bana baksın o güzel gözlerin istedim.
Yoruldum,beni sevmeyen bir kişide bu kadar takılı kalmaktan ve istenmememe rağmen vazgeçememekten.
Bir gün anla değerimi,ağla pişman ol demiyorum ama bir gece aklına geleyim içine dert olayım,o kızı üzdüm ağlattım de.
Her şey için geç olur o zaman ama anla beni.
Kimsenin benim seni sevdiğim kadar asla sevmeyeceğini anla.
Kahve gözlerine, kirpiğinin tek tanesine aşık olduğum adam unutma beni..
"Sizi en yakın çalışma arkadaşınızla tanıştırayım: Sanem Hanım."
Sanem Hanım. Sanem. Evlen benimle Sanem. Kadınım ol benim. Yaşadığım tüm acıları, yaptığım bütün kötülükleri, pişmanlıklarımı, hatalarımı akla. Başına çiçekten taçlar yapayım, sana şiirler yazayım, seni her gece masallar anlatarak uyutayım. Bazı akşamlar DVD'de film
Zincirlerden kurtulmak istedikçe onlar daha da sıkacak seni.Ah, o zincirler yok mu onların nasıl bir bela olduğunu ben çok iyi bilirim
Biz kadınlar için sevdiğimiz uğruna hiçbir iş çok adi, hiçbir hizmet küçültücü değildir ve ah ben nasıl sevdim seni.
Sayfa 91Kitabı okuyor
'Ben seni hallettim...
Konu sen değilsin.
Mesele artık, yaralanan benle, iyileşen ben arasında.
Bunu bilmekten, yanılmaktan, düşünmekten halsiz düştüm.
Derdim başımdan aşkın.. ama inan artık öznesi sen değilsin. Ben senden kalanı,daha önceden üstüme kalanlara katıp, özüme yerleştirdim. Adın önemsiz artık.
Gidişinle değil, kalakalışımla ilgileniyorum.
Benden kopardığın ve ben sustukça parçalara ayırdığım beklentilerimi artık yerlerden toplamıyorum...Bana batırdığın ve ben yok saydıkça daha da bastırdığın hayal kırıklığını, göğsümden çıkarmadım.
Taşıyorum..
Sızladıkça seni anımsıyorum..
Ölmemek için..Yara orda.. tedavi ettirmedim, üstüne konuşturmadım. Acım senin beni acıtmış olmana değil artık. Benim, senin beni acıtmana bu kadar razı olmuş olmama.
Ben seni hallettim...
Kendimle ilgili halledeceklerimin daha zamanı var.
Varlığın bana varlık değil. Yokluğunun yoksulluğunu çekmiyorum artık.
Zaaflarım boşluklarım vardı, oralara denk geldin. Şimdi kendime kaybettiklerimden, yeni bir ben doğurmaya çalışıyorum.
Tamam sevmenin belliki yok edenini öğrendin. İyide ben kendimi nasıl bu kadar sevmemeyi öğrendim. Sende değil kendimde arıyorum artık.. Seni değil, sende kaybettiklerimin yasını tutuyorum. Hazır olmayı bekliyorum.
Gücümü toplayabiliyorum. Başka türlüsünün mümkün olabileceği bir geleceğe gitmek istiyorum.
Kendimi zaaflarımdan büyütebilmeyi diliyorum.....MESELE ARTIK YARALANAN BENLE İYİLEŞEN BEN ARASINDA. '
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne kadar tanırsın ki sen
Hangi karanlık geceyi paylaştın benimle söyler misin
Hangi acılarımla harman oldun
Kaç damla gözyaşımı sildin ellerinle
Başını yasladın mı göğsüme benim,
“Üzülme, geleceğim” dedin mi “gözlerimin içine bakıp”
Beni tanıyormuş! .... Hadi canım! ..
***
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
Kendileri ile Savaşanlar: Kleist, Nietzsche, HölderlinStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 19912,492 okunma
Bana bir çocukluk, anneme bir hayat borçlusun...
Nasıl olsa bunları asla telafi etmeyeceksin!(edemeyeceksin.)
Bu zamana kadar hep içime attım söylemek istediklerimi, kırgınlıklarımı.. Tavır aldım, söylendim, ağladım, bağırdım ama anlamadın hiçbirinde.. Susmayı öğrettin bana bu yüzden kimseye tepki veremedim. Ama artık kabul ediyorum sen böyle bir adamsın. Kendinle kavgan asla bitmeyecek. O yüzden ben artık seni kendi içimde uğurluyorum. Affetmek için biraz zamana ihtiyacım var ama onu da başaracağım. Bir yük olarak taşımak istemiyorum seni artık.. Sana kendi mutsuzluğunla başarılar diliyorum. Artık tüüüm duvarlarımı ördüm sana karşı ulaşamayacaksın. Artık kabul ediyorum senin güvenli duyguna ihtiyacım yok. Senin desteğin olmadan da her zaman ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Ben sen görmesen de, istemesen de başarılı bir kadınım. Artık seninle olan kavgamı bitiyorum BABA.. Benim senden hariç tüm ilişkilerimi, hayatımı etkilemesine izin vermiyorum. Sen böylesin ve beni etkilemene izin vermiyorum. Mutsuz ve kaosla yaşamımı sürdürmeyeceğim. Ben hayallerini gerçekleştirmiş, mükemmel bir ebeveyn, başarılı ve mutlu olarak gideceğim bu dünyadan..
Masum bir sevinçti ama göz pınarlarını kurutacak türden acılarla doluydu; “Hüseyin!..” demişti bana, “Döndün mü? Seni çok aradım! Bir daha gitme!”
Hasan’ın cümleleri zihnime kıymık gibi batıp dururken nasıl yaşayacağım ben?
Kapı yayınlarıKitabı okuyor
Aramızdaki zaman ve mesafe gittikçe açılıyor. Ve ben artık bunu bile umursamayacak bir noktadayım. Mecburi bir tevekkül ve iyi niyetli bir beklentiyle, belkiler diyarında bekliyorum artık.
Keşkeler diyarı... İnşallahlar diyarı... Başka türlü nasıl gelebilirim üstesinden?
Eğer okursan bunları bir gün, ne olur içinden güzel şeyler geçir. Üzülme demiyorum, nasıl üzülmez insan? Ama üzüntüne içimden geçirdiğim bütün güzellikler eşlik etsin. Bil ki sana bunları yazarken üzgün değilim ben. Üzüntüyü çoktan aştım.
Başka türlü bir kavuşma ihtimalimizin olduğuna, hatta o kavuşmadan başka kavuşma ihtimalimiz olmadığına ikna oldum.
Böyle olsun istemezdim elbette. Olmadı...
Bil ama! Sana hiç yalan söylemedim. En çok seni sevdim.
Gücüm yetseydi eğer her şeyin başka türlü olması için ne gerekiyorsa yapardım. Olmadı...
"Bana alış," demeyeceğim. Nasıl olsa alışacaksın bir gün. Şimdi çirkinliğimde güzellikler bulan gözlerin, o zaman en güzeli görecek bende. Alışkanlığınla, sevginle yeni bir ben yaratacaksın benden. İlk defa sevilmenin ürpertileri içindeyim inan. Sevgimle mukayese edebileceğim tek şeyi beni sevmende buldum. Ömrümde kimse bana sevilmenin gerekliliğini öğretemedi. Kimseden sevgisini istemedim, verdiler almadım. Bencildim bir zamanlar, sevmek benim hakkım, diyordum. Oysaki şimdi bir zamanlar hiç sevmemiş olduğumu kendi kendime biraz da utanarak itiraf ediyorum. Asıl büyük sevgiyi seni sevmekte buldum ve sevgim senin sevginle değerleniyor, ayrı bir anlam kazanıyor. Sevgin olmasaydı değersiz bir cam parçasıydım. Sevginle bir aynayım şimdi. Bana bakanlar baştan başa bir sen görecekler içimde.
”Severim ben seni, candan içeri,
Yolun vardır, bu erkandan içeri,
Beni bende, deme, bende değilim,
Bir ben vardır bende, benden içeri.”
Yunus Emre
Bi bak bakalim ne var senden içeri ?
Ben sevdim eller aldı, niye
Niye baba niye
Sevdiğim sevgime inanmadı bile
Niye baba niye
Niye hep üzülen tarafım ben
Niye yanımda yoksun sen
Niye gittin böyle erkenden
“Ömer, benim sevgili kocacığım, biz, hiçbir tarafları birbirine benzemeyen, hiçbir müşterek düşünceleri ve görüşleri olmayan iki insanız... Kim bilir ne gibi sebeplerle tesadüf bizi birleştirdi. Sen beni sevdiğini söyledin, ben buna inandım. Ben de seni seviyordum... Hem nasıl seviyordum... Hislerimde bugün de bir değişiklik yok. Fakat niçin seviyordum, işte bunu bulamadım ve beni düşündüren, seninle olan hayatımızın devamından şüphe ettiren bu oldu. Seni niçin sevdiğimi bir türlü bilmiyordum.”
Sayfa 228Kitabı okuyor
