Her neyse, ben zaten insanlar hakkında hep yanılırım.
Andrey Tarkovski
Bugün ikisinin adını bilmediğim birinin hem iş arkadaşı olduğum hemde adını bildiğim üç kişiyle namaz konusunda arada birkaç dakika fark olmasıyla bir anımı anlatayım. Çalıştığım yerde akşam namazı kılmak için mescide gittim. Tam namaza başlayacağım adamın biri bana "önüne bir şey koyda namazını kılarken biri engel olmasın" dedi. Bende "ben öyle şeylere inanmıyorum. Namaz Allah ile benim aramda. Ben namazım bozulacak diye bir şey yapacaksam daha namazım baştan yalan olmuştur" dedim. Başka bir adam "Allah kabul etsin de milleti niye karıştırıyorsun?" dedi. Bana ilk konuşan adam benim lafımdan sonra "değişik bir görüş" dedi gitti. Şimdi namazın hakikatini anlamanız için rahmetli Ramazan hocayı mezarından mı çıkarayım? Sonra namazımı bitirdim yerime geçtim. Birkaç dakika sonra belki de daha kısa süre sonra mal kabul tarafında gelen malların kaydını yapan tam bir delikanlı güvenlik görevlisi Sevilay geldi. Bilerek adını yazıyorum ki adaşları gurur duysun. Tam bir hanımefendi. Kimseye karışmaz işine bakar. Baktım elinde bir poşetle mescide gitti "namaz kılmaya gidiyorum Allah kabul ederse" dedi. Hem şaşırdım hemde sevindim. Çıktı seslendim dedim ki "Sen az evvel Allah kabul ederse dedin ya zaten Allah seni kabul etti ki sen namaza gittin". Vallah bu kız çalıştığım yerde bütün güvenlik kızları adam eder imana getirir...
Bankadan aradılar kartınızın limitini yükseltelim mi diye tamam dedim bekledik biraz olmuyo sizin dedi. Dostum ben oturuyodum limit konusunu sen açtın zaten.
Dostum,
Göründüğüm gibi değilim. Görünüş sadece giydiğim bir elbisedir. Senin sorgularından beni, benim kayıtsızlığımdan seni koruyan, özenle örülmüş bir elbise. Benim içimdeki ‘ben’, dostum, sessizlik içinde oturur, sonsuzluğa dek kalacak orada, doyulmaz, erişilmez….Ne söylediklerime inanmanı, ne de yaptıklarıma güvenmeni isterim- çünkü sözlerim
Feryadım bazen bir şarkı
Bazen de göğsümde sancı
Anlatmam, zaten duymazlar
Öp, dilimde kan tadı var
Umrumda değil bu yağmurlar
Ben çoktan sönmüş
Donmuş bir mezar…
Dedüblüman~
"Biz bir ülkeyi yok etmek istediğimiz zaman, şımarık varlıklılarına emrederiz, onlar itaat etmeyip orada kötülük işlerler. Böylece, o ülke helaka müstahak olur, biz de onu yerle bir ederiz." (İsra Suresi-16. ayet)
Bu ayete ilk bakışta belanın geleceği kesimin o ülkenin zenginleri, bunlara yol veren yöneticiler gelebilir, ancak
Ben,
Ne Annemin ne de babamin savasci kiziyim kendi masalimin savasci baș kahramaniyim. Yazdigim bu masalada hic kimseye ihtiyac duymadan yalniz basima dağları taslari astim ve yanlışi doğruyu kendim tek başıma öğrendim. Siradisi farkli olmak için caba da harcamadim zaten öyleydim.
Benim arkamda dag gibi Ben varim..
Ben 3 yasinda da 40li yaslarda da ayni kizil sacli savasci kendi dünyamın kralice Zeldayim...
Savaşçı, bulaşıcı ve galip gelme güzelliğinden değil, savaşçı ve savaşçı bir kadın olan güzel gülümsemelerini bırakıp gidiyorlar. Kadın gücü ve güzelliği temsil eder, bu yüzden savaşçı ve ikna edicidir. Ruhunda savaşçı olan bir kadın, kendine sahip olan, gölgelerini anlayan, dansıyla yükselen, farkına varan, anlayan, sesi yaydan başka sesi olmayan bir kadındır.
Herkes gibi yaşamak ve düşünmek istemiyorum. Fabrikasyon bir yaşamın dayatılması rahatsız ediyor. Kendim olmalıyım. Şartlanmış beyinlerin ürettiği kavram, fikir ve davranışlardan arınmalıyım.
Hiç kimse görmedi seni
oysa yaşattım hep gözlerimde.
Gözümden akan tek damlada
canlanırdı her anımız.
Bir bakışından bin anlam çıkardığım
günlere dönemez miyiz sevgilim?
Bana ait olmayan
sevginin bir gün fazladan
kiracısı olamaz mıyım?
kaç defter doldu
saymadım sevgilim
ama ben hep seni yazdım
her hecemi sen yaptım.
Sen benden bir an bile bahsetmedin.
Sen benim gönül yaramdın.
Ben sende bir jilet yarası bile
olmamışken.
Ah sevgilim
nicedir demiyorum sevgilim.
Ah etmiyorum sana,
beddua zaten uğramaz bana.
her yürüdüğüm yolun
sen olmasını dilerken
her yolun sonu bana çıktı.
Üzgünüm sevgilim,
bu şiirin sonunda da kavuşmuyoruz.
