Konusu ve karakterleri ile oldukça ilgi çekici bir kitaptı. Netflix tarafından 2022 yılında #tanrınıngazabı ismiyle sinemaya uyarlanmış, ilk fırsatta izleyeceğim.
Arjantin'de yaşayan iki yazarımız var. Biri çok ünlü olan Kloster, diğeri anlatıcımız olan isimsiz(bence yazarın kendisi) yazarımız, bu kişilerin ortak noktası ikisi ile çalışan steno kız Luciana B...
On yıl aradan sonra bir gün Luciana perişan halde isimsiz yazarı arar ve ona Kloster'in tüm ailesini öldürdüğünü söyler ve yardım ister.
Sadece kendisi ve küçük kız kardeşi kalmıştır ve korkusu hezeyana dönüşür.
Psikolojik bir okuma oldu. Severek okudum. Bence okunmaya değer... Gönülden tavsiyemdir... 
Guillermo Martínez
Sizce Luciana veya kardeşi ne oldu?
Luciana korkmakta haklı mıydı?
Kloster ondan intikam almak için neler yaptı?
Tüm soruların yanıtı kitapta sizleri bekliyor...
Bugün son beşik kardeşimle bu filme gittik. Yine güzel bir seri yapmışlar. İlk üçüne gitmedim ama Garfield vardır düşüncesindeydim. Garfield'ın yeni sürümünün pankartını bir yerde görmüştüm sadece tarih olarak 15'i hatırlıyordum. Oda 31 Mayıstaymış. Geleyim bu filme. Özetle çok ümitvari bir film olmuş. 9 yaşında olan kardeşim korkar diye
İnsanın haklı gerekçelere dayandırdığı ve kendine sakladığı sürece belli ölçüde bencillik yapmaya hakkı vardır bence.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Şöyleki: Anarşizm genel olarak sadece göreceli bir fikir olan adaletten yanadır hatta hakkın yerini bulması için koşul olarak görülen bir sözleşmeyi benimser. Stirner ise ne bir sözleşmeden yanadır ne de hak- hukukla ilgilenir. Hatta hak ya da haksızlık gibi düşünceleri tanımaz bile. “Ben sadece özgür cesaretimle yapmadığım şeyde hak sahibi değilim; demek ki Ben, yapmakta kendimi hak sahibi görmediğim şeyde hak sahibi değilim. Benim için neyin hak olduğuna Ben karar veririm; Benden öte hak yoktur. Bana uyuyorsa, haktır. [...] Egoist hak işte budur." Öyle anlaşılıyor ki Stirner başkasına hak tanımıyor: Bence haklı olan "başkalarına göre haklı olmayabilir; bu onların sorunudur, benim değil: dilerlerse karşı çıkabilirler." Stirner'e göre her edim salt egoist bir iradeye dayanır. Kimi anarşistlerin hararetle vurguladıkları güçlerin harmonisi gibi bir düşünce Stirner'in umurunda bile değil.
Sayfa 60Kitabı okudu
Platon (Eflatun) Devlet Adlı kitabın da gecen Mağara Benzetmesi
Şimdi, dedim, insan denen yaratığı eğitimle aydınlanmış ve aydınlanmamış olarak düşün.
Bunu şöyle bir benzetmeyle anlatayım: Yeraltında mağaramsı bir yer, içinde insanlar.
Önde boydan boya ışığa açılan bir giriş...
İnsanlar çocukluklarından beri ayaklarından, boyunlarından zincire vurulmuş, bu mağarada yaşıyorlar. Ne kımıldanabiliyor ne de
Kitap Adı: Devlet Yazar: Platon Yayıncı: İş Bankası Kültür Sayfa 231 -237
Dolayısıyla en iyisi, yabancı insanların arasında hiçbir ilişki kurmadan, tek başına oturmaktır. Bahçe ve dostlar, der Epikür, hayatta başka bir şey yok. Bence haklı. Fakat bahçe namına da fazla bir şeye ihtiyaç yok, bazen bir kafenin terasındaki birkaç saksı yetiyor. Ve bir iki dost da yetiyor.
Sayfa 171Kitabı okudu
Bir kadın doğasının ve bir erkek doğasının bulunduğuna yönelik bu inanış şüphesiz kültüreldir ve kültürel olarak aktarılır. Bence, her iki cinste de kişiyi kıskanç, müsrif, aklı havada veya aksine hoşgörülü, tutumlu, ciddi vb. olmaya yatkın hale getiren bir şey yoktur. Yatkınlığı ve davranışların aktarılmasını sağlayan, bir cinsin diğerine üstünlüğünü haklı çıkaracak biyolojik bir özellik yoktur. Farklılıklar bireyseldir. Cinsiyetlerden biri veya diğeri için tipik olduğu düşünülen farklılıklar ise, büyük ölçüde kültür tarafından nesilden nesile aktarılmıştır.
