Paranın niyetinin olup olamayacağı konusunda fikirlerinizi soran sorumuza sizlerden gelen yanıtları paylaşıyoruz.
Soru: Paranın dini imanı yoktur dendiğini çok işittik. Acaba, paranın "niyeti"nden söz edilebilir mi? Hayır ise, niçin? Evet ise, siz ne anlıyorsunuz?
Cevap: Bence para kimin elindeyse onun niyeti vardır. O kişi belirler
Çünkü bencillik, başkalarına ait olan şeyleri saygısızca, kaba bir şekilde kendisine çekmek ister, becilliğin hırslı elleri ve kıskançlıktan kırışmış bir yüzü vardır. Kötüdür, cimridir, doyumsuzdur.
Sayfa 191
Savaştan daha kötü bir şey yok sananlar yanılıyorlar. Savaştan daha kötü bir şey vardır ve Hemingway onları şöyle sayar: "Korkaklık daha kötüdür, ihanet daha kötüdür, sığ bir bencillik daha kötüdür."
Şimdi Dali'nin resmine bir daha bakın ve düşünün. Korkaklığa, ihanete, bencilliğe ve cehalete "tamam artık" demenin vakti hepimiz için gelmedi mi?
“Bazen sorumluluk daha kötüdür. Hoş bir bencillik içermez.”
Etik
Tilkiler ve farelerin oluşturduğu bir toplumda fareler
çoğunluktadır. O zaman genel ahlak yargısı şu olur: Fare
avlamak kötüdür! Bu çoğunluğun perspektifidir. Güçlü
olanın, tilkiler in söylemi ise fare avlamakta bir sorun
bulunmadığı yönündedir. Ortada bir etik kurallar savaşı..
Birey(ler) kendi çıkarları için çabalar. Bu çaba belki bencillik
olarak adlandırılamaz
Sayfa 55Kitabı okudu
"Aile bencilliği toplum bencilliği ve birey bencilliğinden çok daha kötüdür. Buna rağmen bu kolektif bencillikler, birtakım "değer'ler adı altında övülür, benimsetilir. Birey bencilliğine karşı yapılan suçlamalar, çoğu zaman, kolektif bencillikleri bencillik olmayan bir isimle kabul ettirmek içindir. Jonathan Swift, "Çocukların eğitiminde diğer herkesten daha az güvenilmesi gerekenler, ebeveynleridir" demiştir; çünkü Kafka'nın sözleriyle ifade edecek olursak, ailenin çocuğa duygusal yatırımının aslında, çocuğu ayrı bir birey olarak değerlendirme yeteneğinden yoksun kalmaya mahkûm bir bencillik olduğunu düşünüyordu. Kafka, anne babanın en büyük sevgisinin bile çocuklara ücret karşılığında eğitim veren herhangi birinden gelecek en küçük sevgiden daha bencil olduğunu, bunun aksinin mümkün olamayacağını söyler. Zorbalık, köleleştirme, ifadesini son derece yumuşak, sevgi dolu biçimlerde bulabilmektedir. Kafka buna, "Bana inanmalısın çünkü ben senin annenim" cümlesini örnek verir."
