Sessiz ve sakin adımlar, ağır aksak konuşmalar
Duysam hayatımı değiştirecek fısıltılar
Geçmişte halının altına atılmış kırıntılar
Umutsuz yüreğime umut olacak anlar
Kimsesizliğimi unutturacak insanlar
İşte tüm bunlar neden birden ortaya çıktılar? Herkesin aksine benim servetim tek kalan benliğim. Çok sevdiğim müzikler, isimlerin üzerine atılan çizikler, yaptığım birkaç çizim ve okurken heyecandan çığlık attığım anlara sahip romanlar; beni ben yapan nadir şeyler bunlar. Hayatımın idame ettirebilmek için gülümsediğim yüzler, tek öğünle bitirdiğim günler, görünce sevdiğim kediler bana yeter. Ben de sevdim kimilerini o kadar güzellerdi ki erken gittiler. Ben umudumu yitirirken kimse tutmadı elimden. Şimdi böylesine alışmışken nereden geldin sen?
Neden bütün düzenimde gözün? Sahi sen neden böylesin, ne ki senin özün? Yaralarıma merhem olmaksa gayen, ben zamanla iyileşirim zaten. Hiç kimseye ihtiyacım olmadı ki benim. Ben hiçlikteki varlığa eriştim dünden, sen ise hiçliğimi almak istiyorsun benden.
Ben iyiyim böyle...
Ben de kalma ne olur devam et
Git, gelme geri
Sakın, sakın aklına bile getirme beni
Baksana bende kaldığın her gün
Biraz daha soldu yüzün
Senden derman olmaz bana
Dert olur ancak benden sana
Öylesine git ki
Hayal sanayım seni
Bazen falezde yankılanırsa adın
Bil ki seni unutmam yakın
Özür dilerim seni hak etmediğim için
Sen yüreğime geldikçe ağlayacağım için için
Derviş
Șimdi gül deyince insanın aklına tuhaf şeyler geliyor. Ben mahallede iki tur dolanıp mezarlık duvarından aşınca gül mü kopardım Ayșe'ye vermek için? Değil. Ayşeler çoktur da onlara çiçekçiler de çoktur, benim işim olmaz. Hayatta bi kere çiçek taşımışlığım var, onu da poșete koydum da yürüdüm. Lisede hem de rezillik. Okulun müdürüne
