Genç Semih'in Arayışları (öykü, lütfen okur musunuz :)
Anne baba yeter artık!
Benim üzerime çok geliyorsunuz, bunaltıyorsunuz beni. Ben özgür olmak istiyorum. Bende gezip dolaşmak, eğlenmek istiyorum. Arkadaşlarımın yaptığı gibi bende gece geç saatte eve gelmek istiyorum. Benimle neden bu kadar çok uğraşıyorsunuz? Ben size ne kötülük yaptım? Hem eğlenmek gezmek suç mu? Kitap okumak, ders çalışmak
Merhabalar. Ben Sıla. İkbâl olan. Şapkalı ile yazar ve okursak memnun olabilirim tabii ki de tanıştığımıza. Küçük yaşlarından itibaren "Maşallah, pek de olgun" tabirleriyle bastırılmış, "Ee, çok çalışkandır teyzesi" diyerek çalışmaya koşullanmış, "Her şeye meraklıdır, elinden gelir" diye diye her şeye burnunu sokmuş,
Hayatım 2017 den sonra en büyük değişimlere sahne oldu resmen. Öyle insanlar girdi ki hayatıma, iyiki de geçmişte olmamış diyorum şimdilerde. Sürekli bir şeyleri düşünüyorum. Bir şeyleri yerine oturtmaya çalışıyorum. Hayatıma giren insanlar kafamı karıştırıyor. Çünkü özel insanlar. Her kızın istediği gibi hayal ettiği gibi mükemmel, beyaz atlı
Part 2
Sen her zaman bir şeylerin arkasına sakladın kendini. Sorunlarının, sıkıntılarının benim için olumsuz bir anlam ifade etmediğini göremedin bir türlü. Ben bu kadar karaktersiz bir kadın değilim ki seni bunca çaresizliğinin, yalnızlığının içinde hapis bırakıp senden vazgeçeyim. Ben sana her zaman sevgiyle anlayışla geldim. Benimde sıkıntılı
Bu da gelir bu da geçer ağlama
Yanlış sokağa girmiş gibi baktı yola uzun uzun. Sonra geri dönmek geçti aklından. Nereye dönecekti, kime dönecekti bilmiyordu. Öylece durduğu kaldırımda sağından solundan geçen gölgeler nasıl da yabancıydı öyle. Üşüdü bir an bütün vücudu titredi, mevsim yazdı halbu ki.
Pişmanlık benliğini sarmadan uzayıp giden yolda istemeye istemeye adım atmaya
Uyanık Rüya
Artık bilmiyorum gerçek nedir, ben neredeyim, ne yapıyorum. Yolunu kaybetmiş meczup misali dönüyorum kendi etrafımda. Umursamıyorum dünyada yada ülkemde olanları, kendimi bulmaya çalışırken. Ama bulamıyorum bir türlü. Bazen bir sokak arasında buluyorum kendimi. Eski püskü binaları izlerken. Var oluşunu düşünüyorum. Sanatın bu kadar açık izahına
"Sessizim diye aptalım sandılar,
Kimseyle konuşmuyorum diye arkadaşım yok sandılar,
Kitap okuyorum diye 'akıllı kız' sıfatı yapıştırdılar, (size tuhaf gelebilir ama o sıfatı dalga geçer gibi söylüyorlardı. Bazı insanların söyleyiş tarzları kişiliklerini yansıtır.)
/Bugün sınıfta o çocuğa yaptığınız şey gerçekten iğrençti. İlk başta şaka yapıyorsunuz sanmıştım ama ne yaptığınızı fark edince kızdım. Çocuğu hergün ezdiğiniz yetmiyormuş gibi bisiklet kilidiyle çocuğu sıraya kitleyince gerçekten komik mi olacaktı? Çocuk direnmeseydi mutlu mu olacaktınız? Kendime de kızıyorum. Onlara gücüm yetmediği için. Bu tür olaylar yüzünden kimseyle arkadaşlık kurmak istemiyorum./
Öğretmenlerle diğer öğrenciler gibi rahat konuşmayı bende istedim,
Olmuyor be arkadaş kimseye güvenemiyorum,
Güvendiklerim teker teker gözümden düşüyor,
Ben felsefi düşünemem ama benden felsefi düşünmemi beklediler,
Hergün 'Bugün daha güzel olacak. ' lafıyla kendimi kandırıyorum.
Benden bilgisayar gibi proglamlı çalışmamı bekliyorlar,
Robota dönüyorum yavaş yavaş,
Farkındalar,
Onlar ruhumu öldürmeye çalışıyorlar,
Öleceğim gün,
Yeni insanlar, yeni kurbanlar düşecek ellerine...
Ben bazı kızlar gibi saniyede bir fotoğraf çekinemem,
Onlar gibi arkadaşlıklar kuramam,
Makyaj yapamam,
Onlar gibi konuşamam,
Ben ne dört dörtlük biriyim...
Ne alimim ne zalim...
Ben bile kendim değilim artık..."
Öylesine işte uzuncaa :D
Ben varlığımı en çok insanlar için sevdim. Evet garip bir cümle oldu farkındayım :) Ben var olmayı hiç sevmedim, kendim için hiçbir şey yapmadım. Ben hayatı nefes almaya değer gördüm çünkü destek vermem gereken insanlar vardı, bir dağdım ben ve hala öyleyim. Kendime yetişemedim ve bir o kadarda kendimi çok geride bıraktım. Bu yanım bir annenin
Belirsizlik ama Umutla bak...
Iste yine gun dogdu ve Buradayım, bütün benliğimle, acılarımla , mutluluklarımla, sevincim ve kederimle. Anladım artık hayat sadece iyilikle bakınca güzel değil, iyilikle kötülüğü harmanlayınca güzelleşiyor. Kızmıyorum artık bu kadere suçlamıyorum kimseyi veya bir suçlu aramıyorum yaşamam gerekiyor ve yaşıyorum daha doğrusu yaşamaya çalışıyorum. Herkes gibi güzel yalanlar kuruyorum,ve bu hayatta insan kendini kandirmak icin yalan oluşuna değil kurduğu yalanlara inanmak zorunda oluşuna üzülüyor lakin yinede ustadin dedigi gibi "Yalanda olsa mutluyuz ya o bana yeter ". evet ne kadar anladım desem de bende herkes gibi üzülmeye devam ediyorum.Bitmeyecek olan bu döngünün bir parçası olduğum için en çokta kendime kızıyorum ve yine anlıyorum ki kendime düşman olmaya başlıyorum dost icin ellerim havada asili kaldigi surece ,büyüdükçe karıştı her şey. Ve aklımda hep bir söz: ' Her şey eskiden çok daha güzeldi'. Ve eskiden daha oteye gidilmeyecek zaman diliminde ...peki ya gelecekte daha guzel olma sansi yok mudur ??
BİLMİYORUM
1. Geldim, bilmiyorum nereden, ama geldim;
Önümde bir yol gördüm, yürüdüm,
İstesem de istemesem de yürümeyi sürdüreceğim,
Nasıl geldim, nasıl gördüm yolumu?
BİLMİYORUM!
2. Bu varlığın içinde yeni miyim yahut eski mi?
Özgür müyüm yoksa bağlı bir tutsak mı?
Hayatımda kendimi ben mi yönetiyorum, yoksa başkası mı?
Bilmek isterdim,