Sabitlenmiş gönderi
Oysa kahve içmişliğimiz de vardı,
“bu ne hatır gönül bilmezlik” diyemedim.
Orhan Veli Kanık
223 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Yaşamayı seviyor ve onu ortaya koyuyorsun, korkularından asla tümüyle kurtulamıyorsun; ancak korkularını hâkim olmayı, onlara dokunamamayı, sadece ihtiyacın olduğu zaman onları kullanmayı öğreniyorsun. Sanırım sorun insanın korku duyması değil, neyin karşısında korku duyduğu.
Yaşam yolumuzun ortasında
karanlık bir ormanda buldum kendimi,
çünkü doğru yol yitmişti.
Ah, içimdeki korkuyu
tazeleyen, balta girmemiş o sarp, güçlü
ormanı anlatabilmek ne zor!
Geçmişteki mutluluğu anımsamak kadar büyük acı yoktur.
ne mutlu ki bu anıları çok biriktirebilene!
Bazen içimden, küçük bir ânı alıp karşılığında bütün hayatımı veresim gelir.
"Hayır, özgür değilsin," dedi. "Senin bağlı bulunduğun ip, öbür insanlarınkinden biraz daha uzun; hepsi bu kadar!”
Sayfa 336Kitabı okudu
"Dünyayı bugünkü duruma getiren nedir bilir misin ? Yarım işler , yarım konuşmalar , yarım günahlar , yarım iyiliklerdir. Sonuna kadar git be insan , avare et ve korkma ."
Sayfa 261Kitabı okudu
Bir mutluluğu yaşarken onu kavramamız zordur; ancak o geçip de arkamıza baktığımız zaman, birden bire biraz da hayranlıkla ne kadar mutlu olduğumuzu anlarız.
Sayfa 86Kitabı okudu