Bilgi güçtür!
Bilgi, benim için bir tutku haline dönüştü. Sayfaların beni götürdüğü bilmediğim diyarlarda kelimelerin sessiz konuşmasıyla besleniyorum. Her öğrenme anı, zihnimde yeni bir pencere açıyor; her soruya bir cevap, her sorunun bir çözümü var. Bilgi, benim en sadık sevgilim, kendime yaptığım en iyi yatırımım, en faydalı dopamin kaynağım. Satırların çekimine kapılan beynim , bilgiye giden her yolda yeni bir aşk hikayesi yazıyor.♡♡♡
Son Nefes de Olsa Edep
Yaşıyorum, yaşamıyorum Yaşıyorum, yaşamıyorum Sebebini bilmiyorum Sadece kafiye yapıyorum Uyakla yatıyorum ya da Çocukları arıyorum Yağmur yağıyor kaçıyorum Geceleri yatıyorum
Reklam
ŞEMSİYE
edebiyathaber.net/oyku-semsiye-be... Büyük pencerenin önünde iri gölgesi görünür görünmez saate bakıyorum, çıkmama hâlâ vakit var. Şimdi iki saat kükreyen sesini dinle dinleyebilirsen. Her zamanki gibi tekmeleyerek açıyor kapıyı,  kocaman bir selam verip oturuyor keyiflice. Ofistekiyse küçük bir Faust. Gretchen kadar melun
Beynim içi cam kırıkları dolu, düşüncem acıyor.
İşe yaramıyor bazen cümleler Acıyor beynim peki senden n'aber?
öyle.
Uzun zaman sonra uygulamaya bilgisayar üzerinden girme fırsatı yakalıyorum. Yaklaşık bir yıl sonra bilgisayardan giriş yapmam, içimi dökmem için bir fırsat oluyor. Sevdiğim alışkanlıkları tekrardan sıralayıp önce bir Evgeny klasiği açıyor ve cümlelerime başlıyorum. Hani demiştim ya epey bir zaman giriş yapamadım diye, beraberinde kitapta okuyamamam ve alışkanlığımı kaybetmem içimde oluşan hüznü, huzursuzlukla beraber getiriyor. Geriye dönüp baktığımda belki bazı şeylerin çok uzağında olmam belki de yaşadıklarımdan uzakta olmam fikirlerimi zihnimin en uç noktalarına sürüklemiş. Şimdi tam sırası diyor beynim işte aynı yerdesin aynı dükkanda... Bir karar verme gereği duyuyorum içinde, radikal kararlar vermekte zorlanmamıştım bundan önce tabii bu yönde verdiğim kararların sonucu sürekli bana zarar verdiğinden ötürü bu kez çekimser davranmam olağan geliyor. Önce bir bir düşünüyorum her şeyi ve herkesi... Mesele çok anlamsız geliyor bana özelikle insan canına hiçbir değer verilmediği günümüz dünyasında. Yaşantılarımız, var oluşumuz bile rastlantıdan öteye gitmiyor. ( Bu fikrime katılmayacak çok fazla kişinin olduğunu biliyorum elbette) Kısacası yakın zamanda yaşanan olaylardan sonra hayatın ciddiye alınmaya değecek bir şey olmadığını düşünüyorum, elbet bir çok problemle karşılaşabilir ekonomik sıkıntılar vs. tüm bunları göz ardı etmek pek mümkün değil, yaşamın amacı belki kimilerinizin çoğunlukla ortak paydada buluştuğu bir konu üzerine... Benliğim bundan önceki yaşam dilimlerimde kimi zaman farklı fikirler bulsa bile şu an şu soruyu kendime sormaktan öteye gidemiyorum; amaç nedir?
Reklam
57 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.