Şimdi düşünüyorum da, belki de en güzeli budur: farkına varmadan yaşamak, farkına varmadan ölmek
“Bence kadın ya da erkek fark etmez, aşk herkesi aptallaştırır.”
Yapı Kredi Yayınları |5.baskıKitabı okuyor
…artık inanıyorum, biz kadınlarda gerçekten aptal bir taraf var. Aşk aklımızı başımızdan alıyor, bizi alıklaştırıyor.
Yapı Kredi Yayınları |5.baskıKitabı okuyor
“İlk görüşte aşkın da bir mantığı vardır. Sağlam, güvenilir bir mantık olmasa da bir mantığı vardır.”
Yapı Kredi Yayınları |5.baskıKitabı okuyor
Üstelik en büyük bencilliğimiz de çocuk yapmak değil mi? Yaşamın ne olduğunu bile bilmeyen bir canlıyı zorunlu olarak dünyaya getiriyorsun. Mutlu olacağının garantisini verebiliyor muyuz?
İş olacağına varıyor. Kendini ne kadar sakınırsan sakın, ne kadar korumaya çalışırsan çalış, bela gelip seni buluyordu işte.
Bütün erkeklerin içinde büyümemiş bir çocuk olduğunu okumuştum. Sanılanın aksine kadının erkekten daha mantıklı olduğu, daha sorumlu davrandığı tezini ileri sürüyordu yazı.
Normalin de kendine göre sınırları var normal de.
Peki normal nedir Allah aşkına? Herkes gibi olmak mı?
Her türlü ölüm baki.
Bu da senin rengin, senin güzelliğin. Hepimiz aynı olsaydık, sıkıntıdan ölürdük."
Yeryüzünde yalnız olduğumu bilirim, bu nedenle de öncelikle kendime güvenirim.
Sayfa 58Kitabı okuyor